Datum:            2 juli 2012

Mevrouw Ortega-Martijn (ChristenUnie): Voorzitter. Ik zal in herhaling vallen, want het meeste is eigenlijk al gezegd. De ChristenUnie staat natuurlijk achter dit wetsvoorstel, want het komt voort uit het Lenteakkoord. Daaronder staat ook de handtekening van de ChristenUnie.

Op het moment dat wij in ons land geconfronteerd worden met allerlei bezuinigingen, moeten wij de hand ook in eigen boezem steken en kijken op welke manier er op ons bezuinigd kan worden. Wij praten dan niet over heel veel geld, maar het is in ieder geval wel een signaal en een gebaar dat wij als politici willen doen richting de samenleving. In 2010 is natuurlijk al een stap in de goede richting gezet met de sollicitatieplicht en de reductie van zes naar vier jaar. Dat is mede tot stand gekomen door de ChristenUnie en wij staan daar nog steeds achter. De volgende stap is dat wij nog verder gaan met de versobering van de wachtgeldtermijn en dat wij gaan van vier jaar naar drie jaar en twee maanden.

Dit alles neemt niet weg dat de ChristenUnie de politieke ambtsdrager nog altijd als een bijzonder ambt beschouwt, waarmee de aparte rechtspositie gerechtvaardigd is. Zoals nu ook weer gebleken, gaat er een mate van onzekerheid gepaard met de aard van een ambtsdrager. De ambtsdrager dient bovendien het algemeen belang en is niet uit op winstbejag. In die zin steun ik de woorden van mevrouw Van Gent. Dit is een functie die je met je hele hart en alles wat in je is, moet vervullen. Daarbij moet geld niet leidend zijn. Dat betekent echter niet dat wij op een gegeven moment de rechtspositie van deze politieke ambtsdrager gelijk gaan trekken met bijvoorbeeld die van werknemers. In die zin zit mijn fractie niet te wachten op ideeën van de VVD om de termijn voor de uitkering automatisch te koppelen aan de WW. De wetgever moet elke keer een zelfstandige afweging maken.

Een ander belangrijk aandachtspunt voor mijn fractie -- dat is al een aantal keren over tafel gekomen -- betreft de overgangsregeling voor de zittende politici. Dat raakt het beginsel van rechtszekerheid. Dat is ook wat de Raad van State zegt. Het is in ieder geval goed dat de regering heeft besloten om toch niet over te gaan tot terugwerkende kracht, maar de vraag is of niet kiezen voor een overgangsregeling juridisch wel houdbaar is. Kan de minister daar nader op ingaan? Kan zij ook garanderen dat de rechter straks niet anders zal beslissen? Ik sluit mij op dit punt aan bij de vorige sprekers, onder andere de heer Schouw.

Voor meer informatie: www.tweedekamer.nl.