ZWOLLE - Hij heeft er al een tijdje rekening meegehouden, maar over twee weken is het zo ver. Dan neemt Arie Slob (1961) zijn kamerzetel in aan het Haagse Binnenhof. Het Zwolse gemeenteraadslid heeft er echt zin in. Wel beseft hij de grote verantwoordelijkheid die bij zijn functie hoort. Als derde op de GPV-kandidatenlijst voor de verkiezingen van 1998 is Arie Slob de logische opvolger van partijgenoot Schutte.

Toen het GPV-bestuur hem afgelopen september vroeg of hij daarvoor beschikbaar was, heeft Slob dan ook van harte ingestemd. Tegelijkertijd beseft hij de onzekerheid die aan deze beslissing kleeft. Want of hij na de verkiezingen van 2002 in de Kamer terugkomt, valt nu nog niet te zeggen. ,,Ik heb mijn beslissing niet laten afhangen van de kandidatenlijst van de ChristenUnie'', vertelt Slob. ,,Ook heb ik geen garanties voor een hoge plaats gevraagd. Die lijst is inmiddels met grote zorgvuldigheid tot stand gekomen en ik ben volledig tevreden met de zesde plaats.''Of die plek voortzetting van zijn kamerlidmaatschap geeft, is niet zeker. Zonder zetelwinst van de ChristenUnie moet Slob zijn zetel weer afstaan. Bovendien bestaat er een kans dat de eerste vrouw op de lijst, Tineke Huizinga, via voorkeurstemmen hem voorbij zal streven. Het aanstaande kamerlid erkent die mogelijkheid, maar wil daar nu niet lang bij stilstaan. ,,Ik laat die hele discussie maar de vrije loop. Volgend jaar hebben we meer duidelijkheid.''

Contacten
De afgelopen jaren jaar heeft Slob zich al behoorlijk op zijn nieuwe functie voorbereid. ,,Vanaf 1997, toen ik op de derde plaats van het GPV terechtkwam, heb ik de contacten met de kamerleden geïntensiveerd. Ik lees vaak mee met hun bijdragen aan debatten en heb ook advies gegeven over onderwijszaken. Dat blijkt een goede manier om met het werk van kamerlid vertrouwd te raken.''Politieke ervaring heeft Slob vooral opgedaan in de afgelopen zeven jaar tijdens zijn raadslidmaatschap in Zwolle. In 1999 leverde hem dat zelfs een eerbetoon van zijn collega's op. Vanwege zijn alertheid en scherpte in het debat kozen zij hem tot het beste raadslid uit de periode 1998-1999. Het is een pluim die Slob het liefst op alle politici van de ChristenUnie wil betrekken. ,,Ik ben me altijd goed bewust van de grote verantwoordelijkheid die we als vertegenwoordigers van de christelijke politiek hebben. We staan er niet voor onszelf, maar dienen een hoger doel. Dat betekent dat kritiek op ons functioneren nooit onze boodschap in gevaar mag brengen. Niemand mag ons verwijten dat we ons misdragen in onze persoonlijk leven of dat we de kantjes in ons werk erbij aflopen. Dat vraagt veel. Christelijke politici kunnen geen minimumlijders zijn.''

Stilte
In 1999 trok Arie Slob de aandacht, toen hij naar aanleiding van de kabinetsvoorstellen over abortus en euthanasie opriep tot gebed en verootmoediging. ,,Er heerste toen een oorverdovende stilte over de plannen van het kabinet. Ik vond dat we die niet zomaar konden laten passeren.'' Naar aanleiding van Slobs oproep ontstonden tientallen bezinningsbijeenkomsten verspreid over het hele land.Het initiatief blijkt kenmerkend te zijn voor de manier waarop Slob tegen het ambt van politicus aankijkt. Natuurlijk ligt diens eerste taak in de vergaderzaal en zal hij de regering moeten controleren en zelf met voorstellen komen. Maar de politicus dient ook de mensen in het land te mobiliseren en hen op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Als voorbeelden noemt Slob twee acties in Zwolle, waarbij hij de burgers rondom een maatschappelijk probleem gemobiliseerd heeft. De eerste betrof het verzamelen van 15.000 handtekeningen tegen het Nederlandse gedoogbeleid ten aanzien van drugs. De tweede actie vond plaats naar aanleiding van het vele zinloze geweld en heeft uiteindelijk geleid tot het landelijke platform tegen zinloos geweld. In een periode waarin de politiek vaak ver van de burgers afstaat, ziet Slob hierin een grote uitdaging voor de ChristenUnie. ,,We moeten de mensen weer in beweging krijgen.''

Bron: Nederlands Dagblad

door Marc Janssens