De heer Cramer (ChristenUnie) verwacht dat de Landbouwraad weer de gebruikelijke stoelendans rond de TAC's te zien zal geven. De waarschijnlijke uitkomst zal zijn dat de TAC voor schol voor de zoveelste keer wordt verlaagd, dit keer met 12,5%, terwijl het aantal zeedagen met 8% wordt teruggebracht. Dit is het trieste resultaat van de onderhandelingen tussen een verdeelde EU en Noorwegen. De minister valt niets te verwijten. Hij is met de fractie van de ChristenUnie van mening dat de vissers langjarige zekerheid moet worden geboden met stabiele, meerjarige quota-afspraken en een constant aantal zeedagen opdat zij een eerlijke kans krijgen om zich voor te bereiden op een duurzame visserij in de toekomst. Zij hebben toch wel enige zekerheid nodig om te kunnen en durven investeren. Het is treurig dat zij dreigen kopje onder te gaan in de schaarbeweging van steeds minder vissen en steeds meer kosten.

Het is niet leuk dat de TAC voor tong met 15% wordt verlaagd, maar de relatieve geringe vangsthoeveelheden van dit jaar geven daar nu eenmaal aanleiding toe. Een lagere TAC voor tong is ook minder erg doordat de prijsvorming op orde is; bij de schol is dit tot op heden niet het geval. Het van jaar tot jaar minder mogen vangen terwijl de scholstand niet achteruitgaat, is ronduit dramatisch. Ziet de minister nog mogelijkheden om de TAC voor schol te verhogen of, als dat niet lukt, in ieder geval het aantal zeedagen te behouden?

De heer Cramer steunt de inzet van de minister voor het meerjarenplan schol- en tongbeheer. Hoe groot is de kans dat niet de TAC's maar de zeedagen de beperkende factor zullen worden? Mag de inzet van de minister zo worden uitgelegd dat hij niet akkoord zal gaan met een uitkomst waarin zeedagen de beperkende factor zijn en vissers dus eigenlijk niet de kans wordt geboden om hun quotum op te vissen?

Het is jammer dat er tot op heden in Europa geen gekwalificeerde meerderheid is voor de vleeskuikenrichtlijn en dat het onderwerp van de raadsagenda is afgevoerd. Om een slag te kunnen maken, moet heel Europa een vuist maken.

De heer Cramer sluit zich aan bij de vragen die eerder zijn gesteld over de vetmelkers. Hij is teleurgesteld dat de minister geen voorzieningen wil treffen voor de betrokken ondernemers. Het zijn er maar weinig, maar deze boeren vormen een belangrijk deel van de sector. Waarom treft de minister geen voorziening zoals hij in het verleden heeft gedaan voor de "zure zuivel"?