Datum:            8 februari 2012

Mevrouw Wiegman-van Meppelen Scheppink (ChristenUnie):

Voorzitter. Een van mijn belangrijkste vragen tijdens het AO van eind november was: wie toetst de regionale toetsingscommissies? Deze vraag was bij mij opgekomen na het lezen van een toetsingsverslag van euthanasie bij een zwaar dementerende vrouw. "De vrouw die niet meer wist dat zij dood wilde", aldus de kop boven het indrukwekkende artikel in de NRC van afgelopen zaterdag. Volgens minister Schippers kan het Openbaar Ministerie, indien noodzakelijk, altijd ingrijpen, maar in de brief van minister Opstelten van afgelopen vrijdag lees ik iets anders: "De wetgever heeft in de euthanasiewet het strafrecht welbewust op afstand geplaatst. Uit deze keuze vloeit voort dat het oordeel van de commissie dat de arts conform de zorgvuldigheidseisen heeft gehandeld, een eindoordeel is. Alleen als de commissie tot het oordeel "onzorgvuldig" komt, wordt een zaak conform artikel 9, lid 2 van de wet voorgelegd aan het OM en doorgezonden aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Daarmee doet het OM in feite afstand van zijn opsporings- en vervolgingsmogelijkheden in situaties waarin de toetsingscommissie de euthanasie als zorgvuldig heeft gekwalificeerd."

In de eerste evaluatie van de euthanasiewet staat iets over de ervaring van het OM en de knelpunten die het OM ervaart. Probleem voor het OM is dat het een soort alles-of-nietssituatie is. Óf je beschuldigt de arts van moord, óf het wordt een sepot. Het zou goed zijn als het OM meer ruimte krijgt om vanuit het oogpunt van het algemeen belang als er verschuivingen in de interpretatie van de wet aan de orde zijn het oordeel van de toetsingscommissies te toetsen. Daarom dien ik de volgende motie in.

De Kamer,

gehoord de beraadslaging,

overwegende dat euthanasie bij dementerenden veel vragen en discussie oproept in de samenleving;

constaterende dat er voor het Openbaar Ministerie geen mogelijkheid is zich een oordeel te vormen over zaken die niet zijn gemeld;

overwegende dat toepassing van euthanasie en hulp bij zelfdoding te allen tijde binnen geldende wettelijke kaders dienen te blijven, in het bijzonder ter bescherming van mensen van wie het moeilijk is om de vrije wil vast te stellen;

verzoekt de regering, de regionale toetsingscommissies erop aan te spreken om een toepassing van levensbeëindiging op verzoek strikt volgens de zorgvuldigheidseisen van artikel 2 van de Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding te beoordelen, daaronder begrepen de in kennisstelling van het College van PG's en de regionaal inspecteur voor de gezondheidszorg indien de toepassing buiten deze zorgvuldigheidseisen valt;

verzoekt de regering tevens, de Aanwijzing vervolgbeslissingen inzake levensbeëindiging zodanig aan te passen dat het Openbaar Ministerie de mogelijkheid heeft ambtshalve, gelet op het algemeen belang, het oordeel van de regionale toetsingscommissie op te vragen teneinde die gevallen ter beoordeling van het College van PG's te brengen die niet gemeld zijn, maar mogelijk wel op gespannen voet staan met de wettelijke zorgvuldigheidseisen, zodat, indien hiertoe aanleiding bestaat, uiteindelijk de rechter zich hierover kan uitspreken,

en gaat over tot de orde van de dag.

De voorzitter:

Deze motie is voorgesteld door de leden Wiegman-van Meppelen Scheppink en Van der Staaij. Naar mij blijkt, wordt de indiening ervan voldoende ondersteund.

Zij krijgt nr. 6 (32647).

Mevrouw Wiegman-van Meppelen Scheppink (ChristenUnie):

Ik ben bang dat ik geen tijd meer heb voor mijn tweede motie. Ik zal er op een slinkse wijze voor zorgen dat deze motie toch aan de orde komt.

De voorzitter:

Ik snap welke slinkse methode u gaat gebruiken.

Voor meer informatie zie ook www.tweedekamer.nl.