De leden van de fractie van de ChristenUnie hebben kennis genomen van de voorgestelde regels inzake de financiering bij uitvoering van sociale zekerheidswetten door intergemeentelijke samenwerkingsverbanden en met instemming kennis genomen van de voorgestelde regels inzake voorschotverstrekking op grond van de WWB.
Intergemeentelijke samenwerkingsverbanden hebben bewezen op een efficiënte(re) en effectieve(re) manier de WWB uit te kunnen voeren. Met name kleinere gemeenten blijken elkaar te vinden in samenwerkingsverbanden. De leden van de fractie van de ChristenUnie juichen deze ontwikkeling toe, omdat samenwerking ook kan leiden tot een hogere kwaliteit van dienstverlening. Deze mening is overigens niet alleen de leden van de fractie van de ChristenUnie toebedeeld; het kabinetsbeleid is er tot op heden op gericht geweest om intergemeentelijke samenwerkingsverbanden te stimuleren. De leden van de fractie vragen zich echter af of het voorliggende wetsvoorstel zal bijdragen aan de vorming of continuering van dergelijke samenwerkingsverbanden.
Ten aanzien van de regels omtrent bevoorschotting in de WWB juichen de leden van de fractie van de ChristenUnie het voorstel van de staatssecretaris toe om eerder voorschotten te verstrekken. Hierdoor wordt enerzijds voorkomen dat mensen direct in geldnood komen en wordt anderzijds recht gedaan aan een zorgvuldige beoordeling van de bijstandsaanvraag.

Gemeenschappelijke uitvoering van sociale zekerheidswetten
De staatssecretaris geeft aan dat hij het WWB-budget aan individuele gemeenten wil verstrekken, om zo de betrokkenheid van deze gemeenten bij de gemeenschappelijke uitvoering te waarborgen. De leden van de fractie van de ChristenUnie vragen zich af of er rede voor is om deze betrokkenheid te vergroten. Heeft de huidige uitvoering door samenwerkingsverbanden uitgewezen dat individuele gemeenten niet genoeg betrokken zijn bij intergemeentelijke samenwerkingsverbanden en zo ja, wat is de consequentie daarvan?

De Raad voor de Financiële Verhoudingen heeft aanbevolen gemeenten een overgangstraject te bieden om nadelige herverdeeleffecten op te kunnen vangen. De staatssecretaris heeft hier van afgezien. De leden van de fractie van de ChristenUnie vragen zich af of en zo ja, hoeveel samenwerkingsverbanden er financieel op achteruitgaan wanneer budgetten rechtstreeks aan gemeenten worden toegekend. Tevens vragen zij de staatssecretaris of hij het zorgvuldig vindt om gemeenten, die wellicht veel geld in een samenwerkingsverband hebben gestoken, niet te compenseren wanneer zij nadelige effecten ondervinden van de wetswijziging.

De staatssecretaris geeft aan dat het wetsvoorstel leidt tot verlaging van de administratieve lasten, aangezien gemeenten geen apart verantwoordingsverslag meer hoeven in te dienen. De leden van de fractie van de ChristenUnie zijn voorstander van administratieve lastenverlichting, maar vragen zich af of het toekennen van budgetten aan (meerdere) individuele gemeenten in plaats van aan één samenwerkingsverband niet juist leidt tot administratieve lastenverzwaring. Immers, elke gemeente in een samenwerkingsverband moet nu ook apart een administratie gaan bijhouden.

Voorschotten in de WWB
De leden van de fractie van de ChristenUnie delen de mening van de staatssecretaris dat het bieden van rechtszekerheid ten aanzien van de bevoorschotting van groter belang is dan eventuele uitvoeringstechnische nadelen die gemeenten hiervan kunnen ondervinden. De staatssecretaris geeft aan dat de wetswijziging niet tot extra uitvoeringskosten zal leiden voor gemeenten die reeds werken met bevoorschotting. Het is echter niet duidelijk of de gemeenten die dit nog niet doen, wel met extra uitvoeringskosten geconfronteerd gaan worden. Kan de staatssecretaris hier duidelijkheid over verschaffen? En kan hij hierbij aangeven of gemeenten gecompenseerd worden voor eventuele extra uitvoeringskosten?

Terecht merkt de staatssecretaris op dat een voorschot teruggevorderd wordt wanneer er geen recht op bijstand blijkt te bestaan. De leden van de fractie van de ChristenUnie vragen zich af of een verleend voorschot in één keer teruggevorderd gaat worden, of dat dit in termijnen gaat gebeuren. Het is immers niet onrealistisch om te denken dat het voorschot al uitgegeven is op het moment dat het teruggevorderd wordt. Zelfs wanneer het recht op bijstand, om wat voor reden ook, niet bestaat, kan het in één keer terugvorderen tot schulden leiden bij de bijstandsaanvrager.