De leden van de fractie van de ChristenUnie hebben met belangstelling kennis genomen van het voorstel tot wetswijziging. Zij waarderen de inzet om te komen tot een evenwichtige wetgeving voor veehouderij én natuurbescherming. Deze leden maken wel graag van de gelegenheid gebruik wat vragen te stellen bij het voorstel.

Hoewel de leden van de ChristenUniefractie enige versoepeling voor veehouderijen op zijn plaats vinden, hebben zij toch de indruk dat het voorstel een toenemend risico betekent voor de te beschermen kwetsbare gebieden. In het wetsvoorstel worden de ‘kwetsbare gebieden’ beperkt tot ‘zeer kwetsbare gebieden’ en gelden voor gebieden kleiner dan 50 ha nog zwaardere criteria om als kwetsbaar gebied aangewezen te worden. Zo wijst de Raad van State er bijvoorbeeld op dat een gebied kleiner dan 50 ha als gebied met ‘zeer grote natuurwaarden’ kan worden aangewezen als er meer dan één soort aanwezig is die is opgenomen in bijlage II van richtlijn (EEG) nr.92/43 of in de bijlage bij het besluit Rode Lijsten flora en fauna en deze soorten of hun leefomgeving zeer gevoelig zijn voor de effecten van ammoniak. Ook in het geval van aanwijzing van andere kwetsbare gebieden dan in het tweede lid van artikel 2 bedoelde Habitatrichtlijngebieden en Natuurbeschermingswetgebieden, waarbij rekening moet worden gehouden met de gevolgen voor bestaande veehouderijen is het risico aanwezig dat het belang van de veehouderijen boven het natuurbelang gaat. Gelet op de spanning die er kan zijn tussen veehouderij en natuur en de verruiming van de mogelijkheden voor veehouderij vragen de leden van de ChristenUniefractie de minister om een regelmatige evaluatie van de gevolgen voor de kwetsbare gebieden. Ook vragen deze leden de minister om een antwoord op de vraag hoe hij de Wet ammoniak en veehouderij aan laat sluiten op de Habitatrichtlijn en wetten zoals de Natuurbeschermingswet 1998 en de wet milieubeheer, zodat er geen gaten vallen in het natuurbeschermingsbeleid.

In lijn hiermee vragen de leden van de fractie van de ChristenUnie aandacht voor een afstemmingsregeling tussen de Wet ammoniak en veehouderij (en de Wet milieubeheer) en de Natuurbeschermingswet 1998. Gezien het belang van duidelijkheid over milieuvergunningen voor veehouderijen vragen deze leden de minister of het verschaffen van duidelijkheid in de voorziene Wet algemene bepalingen omgevingsrecht niet te laat is, aangezien inwerkingtreding van deze wet pas voorzien is in 2008. De minister geeft aan dat er voorzien is in de mogelijkheid van procedurele coördinatie en dat dit in de tussentijd voldoende is, temeer daar de minister zal proberen te bevorderen dat optimaal gebruik wordt gemaakt van deze regeling. Deze leden horen graag van de minister hoe hij gebruik hiervan denkt te bevorderen en zijn benieuwd naar de uitwerking van deze regeling in de praktijk.

De leden van de ChristenUniefractie willen ten slotte nog aandacht vragen voor die bedrijven die gelegen zijn in grote verzuringsgevoelige gebieden, waar ook zonder de intensieve veehouderij de kritische depositiewaarden worden overschreden. In de MvT (pag.15 en 16) geeft de minister aan dat één van de belangrijkste voorwaarden voor het verlenen van een vergunning het voorkomen van belangrijke verontreiniging is. De vergunning moet emissiegrenswaarden bevatten voor de belangrijkste verontreinigingen die uit een installatie kunnen vrijkomen, gebaseerd op de ‘best beschikbare technieken’, met inachtneming van onder andere de geografische ligging. Zoals LTO Nederland in haar advies al aangeeft, is het de vraag in welke gevallen er aanvullende technieken op de Best beschikbare technieken gevraagd zullen worden. Alleen in uitzonderingsgevallen worden extra eisen gesteld. Gaat dat ook op voor de zandgebieden, waar de kritische depositiewaarden vaak worden overschreden? In dit geval is er immers sprake van een grote invloed van de geografische ligging voor het al dan niet verlenen van een vergunning. Graag reactie van de minister.