De leden van de fractie van de ChristenUnie hebben kennis genomen van de voorgestelde wijzigingen in de WWB, de IOAW en de IOAZ, om het werken voor een uitkering mogelijk te maken. Het creëren van terugkeerbanen kan een middel zijn om de re-integratie van uitkeringsgerechtigden te bevorderen, maar de leden hebben nog wel een aantal vragen ten aanzien van de vormgeving ervan.

Keuze juridische vormgeving
De regering geeft aan dat bij de keuze voor de juridische vormgeving rekening is gehouden met de uitgangspunten die de RWI in het voorstel ‘Omdat iedereen nodig is’ heeft geformuleerd. Deze betreffen het tijdelijke karakter van de maatregel en de restrictie dat de beloning niet meer bedraagt dan de uitkering (plus een eventuele stimuleringspremie). De leden van de fractie van de ChristenUnie menen echter, dat de RWI in het genoemde voorstel aangeeft dat deelnemers aan de terugkeerbaan juist een stimuleringspremie móeten ontvangen om er in inkomen op vooruit te gaan. Ook de VNG geeft in haar reactie op het wetsvoorstel aan dat werk lonend moet zijn en pleit voor een inkomen op het niveau van het minimumloon. Hoe verhoudt het wetsvoorstel zich op dit punt tot de adviezen van de RWI en VNG? En wat vindt de regering van het uitgangspunt dat werk lonend moet zijn, in het licht van de terugkeerbaan?

De regering koppelt de terugkeerbaan sterk aan re-integratie richting de arbeidsmarkt. Hoe verhoudt het doel van de terugkeerbaan, namelijk (geleidelijke) re-integratie, zich tot de beoogde doelgroep, namelijk mensen die de stap naar de arbeidsmarkt niet kunnen maken?

Begeleiding
Gelet op het uitgangspunt dat terugkeerbanen bij dienen te dragen aan de re-integratie van uitkeringsgerechtigden, onderschrijven de leden van de fractie van de ChristenUnie, met de regering, het belang van goede begeleiding en diagnosering. Zij vragen zich echter af hoe de regering er voor zorgt dat dit ook daadwerkelijk gebeurt in de praktijk. Ze geeft immers zelf aan dat de invulling van deze aspecten onder de gemeentelijke verantwoordelijkheid valt. Op welke wijze denkt de regering te bewerkstelligen dat gemeenten afspraken maken met de uitkeringsgerechtigden over de begeleiding en diagnosering tijdens de terugkeerbaan?