“Er is geen twijfel over mogelijk dat dit een schrijnend geval is. In een notitie van de minister aan het de vreemdelingendienst staat dat een gezin nooit gescheiden uitgezet mag worden. Met de uitzetting van de familie Sediqi houdt ze zich dus niet eens aan haar eigen circulaire. En dat is een hele rare zaak. In de debatten over het eenmalige specifieke pardon verschuilde de minister zich voortdurend achter uitspraken van de rechter, terwijl ze in ‘schrijnende gevallen’ een eigen afwijkingsbevoegdheid heeft. Bij ‘schrijnende gevallen’ kan ze daar en zou ze daar ook gebruik van moeten maken, maar dat doet ze maar in een heel beperkt gedeelte van de gevallen.
Het beleid in Nederland is op dit moment buitengewoon hard. Het lijkt wel of ‘uitzetten’ boven alles gaat.

Als je zelfs de situatie van de familie Sediqi niet schrijnend noemt, wat dan wel? De minister kan deze mensen door haar bevoegdheden helpen en in Nederland laten blijven, maar ze laat ze in de kou staan. Deze situatie laat ook weer zien, dat er een groot aantal ambassades zijn die niet meewerken. Ambassades die weigeren mee te werken om mensen in hun land van herkomst op te nemen en de benodigde papieren te verstrekken. Het antwoord van de minister is dan steeds opnieuw ”als mensen echt terug willen, dan kunnen ze ook terug”. Bij de familie Sediqi en in veel andere gevallen zie je dat dit gewoon niet waar is. Maar toch blijft de minister dit volhouden. Ik vind het schandalig. Als je nu nog geen gebruik maakt van de bevoegdheden die je als minister hebt en niet zegt “Wij ga dit gezin niet scheiden, wij gaan niet de man naar Afganistan en de vrouw naar Rusland sturen” dan vraag ik me af wanneer je dat wel zult doen. Ik vind het echt te erg voor woorden!"