Mevrouw Ortega-Martijn (ChristenUnie): Voorzitter. Ook ik wil de indiener hartelijk complimenteren met haar inzet en het werk dat zij heeft verzet om te komen tot een uitbreiding van het adoptieverlof bij interlandelijke adoptie. Ouders moeten zorgvuldig kunnen voorbereiden op een adoptie, zeker als het een adoptie betreft van een kind uit een ander land. Dat kan immers de nodige tijd kosten. Ook het bouwen van een nauwe band tussen ouders en kinderen is heel erg essentieel. De ChristenUnie staat dus positief tegenover ideeën om verlof voor adopties te verbeteren. Tegelijkertijd hebben ouders ook een eigen verantwoordelijkheid. Een adoptie is een principiële keuze. Als men de keuze voor adoptie maakt, moet men het zelf ook waard zijn om ervoor zorg te dragen dat er een goede hechting ontstaat tussen ouders en kind. Het belang van het kind moet bij adoptie in elk geval vooropstaan.

Zoals zorgvuldigheid bij adoptie belangrijk is, geldt dat ook voor dit wetsvoorstel. Daarom maak ik een opmerking over een tweetal begrippen dat in het huidige wetsvoorstel voorkomt: "overlegdocument" en "interlandelijke adoptie". Hierover zijn al eerder vragen ter verduidelijking gesteld. In de nota naar aanleiding van het verslag is hierover een en ander verduidelijkt. Het is ons echter opgevallen dat de indiener er niet voor heeft gekozen om een wijziging aan te brengen in het wetsvoorstel zelf of in de memorie van toelichting. Ik vraag haar of zij alsnog wil overwegen om dat te doen. Dat schept immers meer duidelijkheid.

Verder moet er goed naar de financiering gekeken worden. De initiatiefnemer heeft die ondertussen wel verder uitgewerkt, maar ik blijf nog met een vraag zitten. Zij maakt de inschatting dat het adoptieverlof circa 1,4 mln. per jaar zal kosten. Dit bedrag wil zij halen uit de algemene werkloosheidsfondsen.

Met de rooskleurigheid van de financiën waarvan ten tijde van de indiening van het initiatiefwetsvoorstel sprake was, is het echter over en uit. De overheid moet kritisch naar de uitgaven kijken. Ook moet bestrijding van de werkloosheid topprioriteit zijn. Kan de initiatiefneemster onderbouwen in hoeverre de budgetten van het Algemeen Werkloosheidsfonds de extra uitgaven nog toelaten? Hoe wil de indienster anders in de financiering binnen het Algemeen Werkloosheidsfonds voorzien?

Dan de periode van twee weken. De indienster geeft zelf aan dat vooral bij interlandelijke adopties de procedures langer duren. Er zijn dus ook situaties waarin de procedure voor adoptie meer tijd of minder tijd in beslag neemt. In hoeverre heeft de initiatiefneemster er rekening mee gehouden dat bijvoorbeeld de adoptieprocedure voor een kind uit een buurland misschien korter is dan die voor een kind uit een heel ver land? Daarnaast blijkt ook dat adoptie van kinderen met een beperking langer gaat duren en dat daardoor meer ruimte nodig is om de verhouding tussen kind en ouders een goed fundament mee te geven. Wil de indiensters aangeven of in de uitbreiding van twee weken daarmee rekening is gehouden? In hoeverre heeft zij er daarnaast over nagedacht om bijvoorbeeld bij de uitbreiding van de twee weken de mogelijkheid van maatwerk te creëren? Dat heeft wat de ChristenUnie betreft inderdaad te maken met de verschillen tussen de landen in tijd ter voorbereiding van de adoptie.

Daarnaast nog iets over de verkenning van de moderne verlofregelingen. Daarover is vandaag al een en ander gezegd. In hoeverre ziet de indienster dat als een onderdeel van dit hele gebeuren? Ik wil in elk geval de minister de vraag meegeven of het mogelijk is om deze uitbreiding onder te brengen bij de verkenning van de moderne verlofregelingen.

De voorzitter: Hiermee zijn wij aan het eind van de eerste termijn van de Kamer gekomen. De eerste termijn van de indienster is voorzien na de verkiezingen. Die zal dus aan de orde komen in de nieuwe samenstelling van de Tweede Kamer, zoals collega Van der Vlies terecht heeft opgemerkt. Wij zijn in afwachting daarvan. Hiermee zijn wij aan het eind van de behandeling van dit onderwerp gekomen.