De ChristenUnie wil de terugkeer van vreemdelingen naar het land waar ze vandaan komen bevorderen met een vertrekregeling. De partij wil de Terugname- en Overnameovereenkomsten aankleden met economische en financiële terugkeer-faciliteiten, zodat vluchtelingen de mogelijkheid hebben een nieuw leven op te bouwen. Hiervoor komen in aanmerking de asielzoekers die nauwelijks kans maken op een verblijfsvergunning en de statushouders die vanwege politieke veranderingen alsnog terug kunnen keren naar hun vaderland. De ChristenUnie wil dat de Nederlandse regering in 2003 als voorzitter van de OVSE initiatieven neemt om dit nieuwe terugkeerbeleid uit te werken en uit te testen.

Leen van Dijke noemt het verbazingwekkend dat er wel stappen worden gezet in de richting van een betere uitvoering van het toelatingsbeleid, maar het terugkeerbeleid nog steeds niet van de grond komt: “Voorwaarde voor een geloofwaardig asielbeleid is een succesvol terugkeerbeleid. Het asielbeleid faalt als vreemdelingen die hier ècht niet kunnen blijven niet daadwerkelijk het land verlaten”. Om een aanzuigende werking te voorkomen kan het aanbod alleen gelden voor hen die al in de procedure zitten.

Het komt vaak voor dat vluchtelingen een hele poos in procedure zitten. Na verloop van tijd zijn ze nauwelijks meer te bewegen tot terugkeer naar het land van herkomst, ook als de politieke situatie daar aantoonbaar verbeterd is. Dat heeft te maken met angst, maar ook met het gebrek aan toekomstperspectief. Het kabinet moet zich realiseren dat vluchtelingen hun huis en haard niet zomaar verlaten. De ChristenUnie verlangt op dit punt meer ambitie en wil dat de Nederlandse regering als toekomstig voorzitter van de OVSE en de Raad van Europa initiatieven neemt om het terugkeerbeleid body te geven.