Harde klappen voor kwetsbare groepen bepalend voor reactie op Troonrede

“Na een desastreuze paarse periode had ik dit kabinet graag krediet in plaats van kritiek gegeven, maar het beleid geeft daar weinig aanleiding toe”, aldus André Rouvoet. Als de plannen van het kabinet langs de maatstaf van de speerpunten van de ChristenUnie worden gelegd, schieten ze in veel opzichten tekort. De ChristenUnie is in het bijzonder teleurgesteld omdat het kabinet de slachtoffers van de ingrijpende bezuinigingen in de kou laat staan: “Juist als het economisch tegenzit is het een kerntaak om te voorkomen dat mensen die het hoofd nauwelijks boven water kunnen houden kopje onder gaan. Dat is ook een bijbelse opdracht”. Rouvoet doelt vooral op chronisch zieken en gehandicapten, maar stelt vast dat ook veel gezinnen met kinderen in de problemen komen.

De ChristenUnie onderkent de noodzaak van bezuinigingen, maar bepleit naast daadkracht ook behoedzaamheid. Rouvoet: “De proefballonnetjes van het kabinet hebben veel onrust in de samenleving veroorzaakt”. Maar hij wijst ook op de neiging van het kabinet om de kritiek op de harde maatregelen af te doen als een onderschatting van de situatie. De vakbonden praten tegen dovemansoren over de WAO en de ontkoppeling en het brede verzet tegen een te zuinige regeling voor asielzoekers wordt genegeerd. “Het kabinet doet er verstandig aan om in deze zware tijden te investeren in gezonde verhoudingen met mensen en organisaties die het hard nodig heeft om haar ambities te realiseren”, aldus Rouvoet.

Voor de fractievoorzitter van de ChristenUnie is ‘vertrouwen’ het sleutelwoord in magere jaren: “Ik vind het niet gek dat mensen die er geen gat meer in zien en dan ook nog te horen krijgen dat de overheid dit doet ‘om meer ruimte te geven aan hun creativiteit’ cynisch worden en hun vertrouwen in ‘hun’ overheid verliezen”. Behalve bezuinigingen zijn ook extra uitgaven nodig om de sociale kwaliteit van onze samenleving overeind te houden: “Niet bij bezuinigen alleen”. Een paar voorbeelden: “Wie het belang van de opvoeding voor het overdragen van normen en waarden onderkent, doet er niet verstandig aan om bijstandsmoeders met kleine kinderen de arbeidsmarkt op te jagen. Wie ambitieus wil zijn in de aanpak van veelplegers, moet niet korten op de reclassering. En wie zwaar inzet op de noodzaak van de handhaving van regels, kan de florerende handel in drugs niet ongemoeid laten”.