De heer Cramer (ChristenUnie) beoordeelt de antwoorden van de staatssecretaris
op de vele vragen vanuit de Kamer als adequaat.

Er valt best wat af te dingen op alle discussies over het ontstaan van de
Wp2000, over de noodzaak daarvan en op de vraag of de overheid niet
andere acties had moeten nemen ter bevordering van de efficiëntie. Een
Kamermeerderheid heeft echter besloten, de weg van de aanbesteding te
volgen. Het lijkt dan ook gepast, de staatssecretaris op die weg te volgen,
al is er heel wat te doen rondom de aanbestedingen in het stads- en
streekvervoer. Er zijn succesverhalen en er zijn missers, maar volgens de
fractie van de ChristenUnie begint het beter te gaan. De aanpak van de
staatssecretaris, die toekomstige aanbestedingen wil faciliteren, kan heel
goed zijn.

In de discussies over de arbeidsvoorwaarden blijft er ongerijmdheid
bestaan tussen de bestaande vervoerders en nieuwe marktpartijen. De
laatste kunnen bij de inschrijving op andere arbeidsvoorwaarden concurreren
dan de aloude vervoersbedrijven. Er is dus linksom of rechtsom een
verschil in arbeidsvoorwaarden. Ziet de staatssecretaris mogelijkheden
om te zorgen voor eerlijke concurrentie tussen de verschillende inschrijvers?

Voor de heer Cramer staat centraal dat er bij de aanbesteding gedacht
wordt vanuit de reiziger. Dat het ov in de eerste weken na een concessiewisseling
slechter is, is onacceptabel. Is de staatssecretaris bereid, de
overgangsperiode van het oude naar het nieuwe vervoersbedrijf in
overleg met de decentrale overheden te verlengen? Een aanbestedingsmonitor
is een goede zaak, maar moeten daar niet meer variabelen in
worden opgenomen? Hoe breder de monitor, hoe meer de andere overheden
ervan kunnen leren.

Het doel om meer passagiers in het stads- en streekvervoer te krijgen,
staat voorop. het is formeel een zaak van de decentrale overheden om te
bezien of de doelstellingen zijn gehaald, maar heeft deze staatssecretaris
niet ook zelf de ambitie, het ov-gebruik te doen toenemen? Hoe wil zij
haar regierol versterken? Wat is haar ambitie op dat punt?

Het nadenken over de aanbestedingen kan ook inhouden dat men nadenkt
over prikkels ter bevordering van ontwikkeling. De staatssecretaris ziet
niets in bonuspunten voor innovatieve bedrijven. Moet er niet toch nagedacht
worden over mogelijkheden om bedrijven te belonen die innovatief
bezig zijn? Kunnen zij niet ter beloning ontheven worden van de aanbestedingsverplichting
of een langere concessie krijgen?

Het reizigersadvies gaat op veel plaatsen al goed. Het is aan de concessieverleners
om daar nadere eisen aan te stellen. Is de staatssecretaris
bereid, alsnog wettelijke maatregelen te treffen als het advies binnen een
jaar niet aanmerkelijk is verbeterd? Van een dergelijke dreiging zou een
signaal uitgaan naar de decentrale overheden.

Rondom de aanbesteding in de grote steden is de grootste zorg van de
heer Cramer het behoud van kennis en ervaring. Hoe valt de continuïteit
te garanderen met name op het gebied van technische kennis van stedelijke
infrastructuur? Hoe wil de staatssecretaris dat in overleg met de
concessieverleners zo borgen dat ov-vragen geïntegreerd opgepakt
kunnen worden? Dreigt de relevante kennis niet weg te vloeien als deze
niet goed wordt geborgd bij de aanbestedende overheid?

Het ov-loket heeft de steun van een grote meerderheid van de Kamer. Het
is verheugend dat de staatssecretaris dat initiatief van de vorige minister
steunt. Kan zij al wat meer melden over het plan van aanpak waar nu hard
aan wordt gewerkt?

Nadere gedachtewisseling
De heer Cramer (ChristenUnie) heeft beluisterd dat de staatssecretaris
haar faciliterende rol wil versterken en een deel van de bezwaren
oppakken. Daar is hij blij mee. Hopelijk worden eventuele mogelijkheden
die zij vindt voor bonussen/malussen onderdeel van haar pakket aan
faciliterende maatregelen. Het is van groot belang dat de sociale partners
de noodzaak inzien van de komst van één cao. De staatssecretaris kan
daarin als katalysator optreden.