André Rouvoet zegt dat het standpunt van zijn fractie is samen te vatten in de twee kernwoorden «zorg» en «zorgvuldigheid». Zij maakt zich zorgen over be-paalde ontwikkelingen, maar vraagt om een zorgvuldige benadering nu er grondrechten in het geding zijn. De motie-Wilders verdraagt zich in tegenstelling tot de brief van minister Donner niet in alle opzichten met die zorgvuldigheid. De heer Rouvoet kan zich dan ook vinden in de wijze waarop het kabinet de motie verstaat en wenst uit te voeren. Juist in een democratische rechtsstaat die weerbaar wil zijn tegen misbruik van grondrechten dient zorgvuldigheid hoog in het vaandel te staan, ook als het gaat om uitingen die velen tegen de borst stuiten. Te vaak wordt gezegd dat niet alleen strafbaar gedrag moet worden bestreden, maar ook dat bepaalde opvattingen eigenlijk niet aanvaardbaar zijn. Daarmee wordt voor de ChristenUnie een princi-piële grens overschreden. Orthodoxie is niet verboden, maar het aanzetten tot haat of geweld wel. Het is aan de rechter om daarover te oordelen. Radicale opvattingen zijn niet op voor-hand strafbaar. Kan minister Remkes aangeven wat verstaan moet worden onder radicale op-vattingen die op gespannen voet staan met de Nederlandse rechtsorde? Hij doelt toch niet op de heersende publieke opinie? En wat moet precies worden verstaan onder intolerante groeperingen?

Ten slotte merkt de heer Rouvoet op dat de Kamer niet op de stoel van de rechter of het OM moet gaan zitten. Het is niet aan de Kamer om strafrechtelijke kwalificaties te ver-binden aan bepaalde gedragingen of uitspraken te doen over strafrechtelijke maatregelen. De grens tussen volksvertegenwoordiging en opsporing dient nauwlettend in het oog te worden gehouden.