Arie Slob (ChristenUnie) wil het enorme potentieel aan netwerken van christelijke vrijwilligers dienstbaar maken aan de hele samenleving: “Is het niet de tijd om als kerken, patiëntenverenigingen, vakbewegingen en zorgverleners de handen ineen te slaan? Ik roep op tot een gezamenlijke bezinning op de taak die ons staat te wachten als het zo ver komt dat de WMO daadwerkelijk zijn beslag krijgt. We zullen weer moeten leren om te zorgen voor elkaar”. De ChristenUnie wil een impuls geven aan dit proces. Het wetenschappelijk instituut zal daarbij een belangrijke rol spelen. Slob zei dit vandaag tijdens een seniorencongres van het GMV. Hij vindt dat het kabinet de WMO niet overhaast kan invoeren: “Het kabinet wil verantwoordelijkheden overhevelen, maar moet de samenleving wel de tijd en de mogelijkheden gunnen om die op te pakken. Anders krijgen we een Wet Maatschappelijke Ontwrichting”.  

 

De woordvoerder van de ChristenUnie deed zijn oproep naar aanleiding van het voornemen van staatssecretaris Clemence Ross van VWS om te komen tot een Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Deze wet betekent een vergaande versobering van de zorg. Voordat hulpbehoevenden aanspraak kunnen maken op professionele huishoudelijke hulp of persoonlijke verzorging, moeten de mogelijkheden van hulp via mantelzorg of de sociale omgeving uitgeput zijn.

 

Arie Slob: “Dat komt dicht in de buurt van een christelijke maatschappijvisie, waarin mensen zorgzaam omgaan met hun naasten”. Toch is hij kritisch: “Wat het kabinet zal moeten verdisconteren is dat het niveau van de mantelzorg in Nederland al heel hoog ligt en dat door de druk om allemaal te werken de rek er zo langzamerhand uit is. Het lijkt er wel eens op dat de Nederlandse bevolking na 40 jaar individualisering het zorgdragen voor de ander verleerd is”. Slob richt zich ook tot het kabinet: “Om ervoor te zorgen dat de samenleving weer meer eigen verantwoordelijkheden oppakt, zullen er eerst extra investeringen nodig zijn. Denk bijvoorbeeld aan professionele training en begeleiding van mantelzorgers en extra middelen voor gemeenten om deze nieuwe verantwoordelijkheid op een verantwoorde manier waar te maken”.