DEN HAAG - Met de keus voor André Rouvoet als lijsttrekker slaat de partij een paar vliegen in één klap. Met zijn 40 jaar is hij een relatieve jongeling. Bij beide geledingen van de ChristenUnie, RPF en GPV, ligt Rouvoet goed. Na de affaire rond de vorige lijsttrekker, Kars Veling, is dat haast een voorwaarde om een bloedgroepenstrijd in de kiem te smoren.

Rouvoet heeft zich al jaren beijverd voor verdergaande samenwerking tussen de twee orthodox-christelijke partijen die inmiddels hard op weg zijn naar een volledige fusie.

Dat zijn jong-zijn een relatief begrip is blijkt uit het feit dat Rouvoet al ruim acht jaar ervaring heeft als lid van de Tweede Kamer. Na de laatste grote wisseling van kamerleden in mei jl. behoort hij tot de oude rotten in het parlement.

In de Tweede Kamer heeft Rouvoet zich ontpopt als een scherp debater. In proceduredebatjes is hij bijna even bekwaam geworden als roemruchte ex-GPV-collega's Schutte en Van Middelkoop. Wel moet hij de neiging onderdrukken om het knapste jongetje van de klas uit te hangen met een voorliefde voor het laatste woord.

Dat de nieuwe lijsttrekker een volbloed parlementariër is blijkt uit het antwoord dat hij gaf op de vraag of hij ooit bewindsman wil worden. ,,Ik vervul het hoogste ambt. Ik kan een minister wegsturen, hij mij niet.'' Nu André Rouvoet door zijn partij is voorgedragen als lijsttrekker voor de ChristenUnie ligt voor hem dus het allerhoogste ambt binnen handbereik.

Uitstraling
Met zijn uitstraling en uiterlijk heeft de nieuwe voorman van de ChristenUnie iets van de zaterdag herbenoemde CDA-leider Jan Peter Balkenende. Hun uiterlijke gelijkenis was voor Volkskrant-journaliste Nicolassen zelfs dermate groot dat ze Rouvoet een tijdje geleden aan een collega-journalist wilde voorstellen als de nieuwe CDA-leider. In haar boekje Van onze verslaggeefster schrijft Lidy Nicolassen dat het tweetal de uitstraling heeft van ,,onkreukbare, oerdegelijke, maar blije christenen''. Demissionair-premier Balkenende zei dat een treffende typering te vinden, waarbij hij ervan uitging dat ook Rouvoet zich daarin zou kunnen vinden.

Rouvoet heeft als politicus een lange staat van dienst. Op aandrang van RPF-nestor Egbert Schuurman meldde hij zich in 1985 aan als lid van de partij. Hij ontwikkelde zich tot huisideoloog. In 1991 publiceerde hij de studie Reformatorische staatsvisie, waarin hij de visie van zijn partij op de overheid uit de doeken deed. Die studie werd ook in GPV-kring goed ontvangen.

Vruchtbaar
In 1994 kwam Rouvoet met Leen van Dijke en Dick Stellingwerf in de Tweede Kamer. In debat met collega's van andere partijen en vooral met de leden van het paarse kabinet kwam de christen-politicus tot bloei. Zijn uitgangspunt is dat christelijke politiek ,,vruchtbaar'' moet zijn. Naar aanleiding van debatten over gevoelige onderwerpen als de euthanasiewetgeving en het homohuwelijk kwam er van paarse kamerleden kritiek op de geharnaste betogen van Rouvoet en zijn medestanders. Ze vonden het maar drammerig.

In een vraaggesprek met het Nederlands Dagblad gaf Rouvoet aan niet ongevoelig te zijn voor dergelijke kritiek. Je moet blijven nadenken over de manier waarop je je boodschap verpakt, zei hij. ,,Onze opstelling mag een gesprek in de vergaderzaal niet belemmeren. Om die reden ben ik zeer terughoudend met het gebruik van bijbelteksten in de Kamer. Het kan wel degelijk voorkomen, maar het heeft veel meer zeggingskracht als die tekst als het ware door jezelf heen komt.'' Rouvoet beseft dat die aanpak authentieke, echte politici vraagt.

De achterban van de in verwarring geraakte ChristenUnie heeft Rouvoet getipt als de beste lijsttrekker. In die functie moet hij zichzelf blijven en proberen te voldoen aan de wens van diezelfde achterban om geen campagnefratsen uit te halen, maar terug te keren naar de 'roots' van de partij.

door onze redacteur Piet H. de Jong

Bron: Nederlands Dagblad, 4 november 2002