Bijdrage vragenuur

Vragen van het lid Van Dijke aan de minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij over de gevolgen van het besluit van de door BSE getroffen boer in Scharsterbrug om na het aantreffen van BSE bij een koe, de rest van zijn veestapel in leven te laten.


De heer Van Dijke (ChristenUnie): Voorzitter. Afgelopen donderdag is helaas een nieuw geval van BSE geconstateerd en gisteravond werd gemeld dat daar opnieuw een BSE-geval is. De boer Agricola uit Scharsterbrug nam de ongebruikelijke stap om niet direct zijn gehele bedrijf te laten ruimen, maar om bedenktijd te vragen. Het feit dat hij inmiddels heeft moeten besluiten om zijn bedrijf te ruimen, toont de dwingende noodzaak tot een diepgaande bezinning en een daadwerkelijke en heel spoedige aanpassing van het bestaande beleid.

Formeel heeft een boer die met BSE te maken krijgt de keuze tussen het ruimen van het gehele bedrijf of slechts een gedeelte daarvan. Kiest hij voor het laatste, dan tekent hij echter voor zijn faillissement. De boer heeft dus feitelijk geen keuze.
Dat deze onbevredigende situatie meer en meer vragen oproept, is wel duidelijk, te meer daar in alle voorgaande BSE-gevallen is gebleken dat alleen de BSE-koe ziek was en dat de rest van de veestapel, inclusief nakomelingen elders, absoluut BSE-vrij was. In dit licht leg ik de minister de volgende vragen voor. Is de minister het met mij eens dat de economische motieven, los van de vraag hoe reëel de dreiging is, bepalend zijn voor het beleid? Het gaat om door Nederland aanvullend gestelde eisen, boven op hetgeen de EU voorschrijft. Hoe luidt het ethische oordeel van de minister over de huidige situatie?

De minister heeft in december vorig jaar een brief naar de Kamer gestuurd, waarin hij beschrijft hoe er in Duitsland met producten van gedeeltelijk geruimde bedrijven wordt omge-gaan. Hoe is het mogelijk dat die producten daar gewoon in de handel gebracht kunnen wor-den voor de binnenlandse en de Europese markt? Waarom kan dat hier niet? Waarom kiest de Nederlandse melk- en vleesverwerkende industrie niet voor de Duitse oplossing? Waarom kunnen in Duitsland wel gescheiden productiestromen worden gecreëerd en betaald en is dat in Nederland niet mogelijk? Welke mogelijkheden heeft de Nederlandse regering om de industrie in Nederland onder druk te zetten? Heeft de minister daartoe al stappen ondernomen en, zo ja, welke? In hoeverre is de handelswijze van de Nederlandse industrie strijdig met de vrije mededinging? Ligt hier wellicht een taak voor de NMa?