Mevrouw Huizinga-Heringa (ChristenUnie) wijst erop dat het eerste
handelsjaar van het emissierechtensysteem nog niet heeft geleid tot meer
klimaatvriendelijke investeringen en tot CO2-reductie. De Kyotodoelstellingen
zullen door Nederland dan ook niet worden gehaald door inspanningen
van de industrie en energieproducenten, maar door het kopen van
emissierechten, de bijmenging met biobrandstof en subsidies voor duurzame
energie. Een en ander komt erop neer dat niet de vervuiler maar de
belastingbetaler betaalt.
Emissiehandel kan alleen bijdragen aan het klimaat indien men bereid is
om voldoende schaarste te creëren. Is de minister het hiermee eens en, zo
ja, is de allocatie van CO2-emissierechten in het verleden dan niet te ruim
geweest? In het NAP-2 zal deze schaarste in ieder geval wel moeten
worden gecreëerd. Om daarvan zeker te zijn zal het NAP-2 in het parlement
moeten worden besproken, voordat het ter goedkeuring aan de
Commissie wordt voorgelegd.
Windfall profits zijn onacceptabel, zeker nu de energieprijzen hoog zijn en
nog steeds stijgen. Deze winsten worden immers behaald door consumenten
te laten betalen voor rechten die de energieproducenten gratis
hebben gekregen. De regering wil de windfall profits tegengaan door de
energieproducenten in het NAP-2 met 15% te korten op hun emissierechten.
Waarop is dit percentage gebaseerd? Is een korting met 15%
verder wel voldoende om dit probleem op te lossen?
EnergieNed stelt dat de energieproducenten in Duitsland in de praktijk een
korting krijgen opgelegd voor de windfall profits die 3% lager uitvalt dan
die in Nederland. Heeft EnergieNed het bij het rechte eind en, zo ja, wat
zal de minister dan doen om deze vorm van concurrentievervalsing tegen
te gaan?
Kolencentrales krijgen gratis emissierechten in tegenstelling tot bijvoorbeeld
windturbines. Omdat deze rechten vervolgens op de vrije markt
verhandeld kunnen worden, is het op dit moment alleen maar aantrekkelijker
geworden om een vervuilende centrale te bouwen. Dat is natuurlijk
niet de bedoeling van het emissierechtensysteem en het is dan ook enigszins
vreemd dat de minister schrijft dat de overheid geen technologische
keuzes aan het bedrijfsleven kan opleggen. Dat moge zo zijn, maar dat
ontslaat hem niet van zijn verantwoordelijkheid. Hoe gaat de minister er
met andere woorden voor zorgen dat de CO2-uitstoot van een te bouwen
kolencentrale in Nederland beperkt blijft? Mevrouw Huizinga benadrukt
dat het voor haar fractie onacceptabel zou zijn als een nieuwe centrale
kolen als brandstof zou gebruiken.
In het Nationaal Milieubeleidsplan (NMP) staat dat een geïntegreerd
klimaat- en luchtbeleid grote synergievoordelen zou hebben, niet alleen
uit een volksgezondheidsoogpunt maar ook uit een financieel oogpunt.
Kan de staatssecretaris aangeven of deze constatering zal leiden tot
beleidswijzigingen?
De minister heeft zich ten doel gesteld om in 2015 de situatie te bereiken
dat economische groei en het gebruik van fossiele brandstoffen ontkoppeld
zijn. Kan de minister aangeven welke concrete maatregelen hij hiervoor
zal nemen?
Ten slotte zegt mevrouw Heringa erg benieuwd te zijn naar het plan dat de
minister onder druk van de Kamer in het najaar zal voorleggen om te
komen tot een jaarlijkse energiebesparing van 2%.