André Rouvoet laat zich terughoudend maar niet afwijzend uit over markt- en concurrentiewerking. Marktwerking in de zorg verdient een zorgvuldige inbedding. De start van het experiment doet in dit verband het ergste vrezen. De vraag is of de gang van zaken exemplarisch is voor de relatie tussen zorgaanbieders en verzekeraars of voor marktwerking in de zorg? Zolang in het experiment niet aan een aantal essentiële voorwaarden voldaan is, kan die vraag niet eensluidend worden beantwoord.

Beschuldigingen van «machtsmisbruik» en «wurgcontracten» zijn ernstig genoeg om goede nota van te nemen. Zorgverzekeraars bepalen tarieven onder de kostprijs, voeren nauwelijks onderhandelingen en sluiten gelijke contracten voor ziekenfondsen, particulieren en aanvullende verzekeringen.

 

De reactie van de minister op de knelpunten is niet geruststellend; de stelling dat partijen elkaar binnen de situatie nog moeten vinden is te optimistisch want de partijen zijn elkaar reeds totaal uit het oog verloren. De situatie is zo zorgwekkend en urgent dat een evaluatie van de CTG zorgautoriteit niet kan worden afgewacht.

 

Onder druk van de zorgverzekeraars is afgezien van een regeling voor een overbruggingstarief. Daarmee hadden fysiotherapeuten hun positie kunnen versterken en een eerlijke keuze kunnen maken tussen het al dan  niet akkoord gaan met het contractaanbod. De nu gekozen oplossing van het verrekenen van gecontracteerde zorg zal waarschijnlijk niet voldoen hetgeen ongunstig is voor de positie van fysiotherapeuten.

 

Naast klachten bij de NMa worden ook reeds zaken voorgelegd aan de zorgautoriteit in oprichting. Wordt daarmee niet aangegeven, dat de onderlinge bevoegdhedenverdeling onduidelijk is? Is het voor de Nma mogelijk om klachten door te verwijzen naar de zorg-autoriteit? De oprichting van een arbitragecommissie is positief te noemen. Daarin moet een goede balans worden gevonden van mensen die het vertrouwen van beide kanten genieten.