De scherpe prijsstijgingen komen zeker in de zeevisserij hard aan, omdat er veel brandstof wordt gebruikt. De grotere viskotters uit Vlissingen en Arnemuiden hebben wekelijks ruim 30.000 tot meer dan 50.000 liter nodig. De brandstofkosten slokken een steeds groter deel van de omzet op, met als gevolg dat ook de vissers hun inkomen fors zien dalen. Zij krijgen geen vast loon, maar delen in de netto besomming. „De laatste tijd maken de brandstofkosten meer dan de helft van de besomming uit“, weet Marijs.

De visserij verkeert in een crisissituatie, waarschuwden visserijorganisaties enkele weken geleden. ChristenUnie-Kamerlid A. Slob reageerde met schriftelijke vragen aan minister Veerman. ’Of hij bereid is, zoals in Frankrijk, de vissers voor de hoge olieprijzen tijdelijk te compenseren?’, was één van zijn vragen.

Veerman antwoordt deze week met een ondubbelzinnig ’nee’. Volgens de minister heeft het geen zin tijdelijke steun te geven, omdat ’er veel aanwijzingen zijn dat het huidige hoge prijsniveau niet van korte duur is’. Hij ziet veel meer in ’versterking van de structuur van de sector op middellange termijn’. Veerman heeft daarvoor in juli 38 miljoen euro opzij gezet, onder meer voor een nieuwe saneringsronde waarvoor vanaf half september kan worden ingeschreven, en voor het innoveren van vistechnieken.

Achterstand

Zowel directeur F. Lokerse van de Zeeuwse Visveilingen in Vlissingen en Breskens als visserijbestuurder Marijs kan weinig begrip opbrengen voor de reactie van Veerman. Hij plaatst Nederlandse vissers op een achterstand, oordelen zij, want Frankrijk en recentelijk ook België en Spanje zijn wel met tijdelijke steunmaatregelen gekomen. Een verdere sanering van de Nederlandse vissersvloot kan niet uitblijven, vreest Lokerse, met als gevolg dat de structuur van de sector - inclusief handel, toeleveranciers en aanverwanten - zal verzwakken. „Nederland kiest voor sanering, terwijl andere landen juist kiezen voor behoud van de visserij“, stelt Lokerse vast. „Dat steekt.“

Eén van de vernieuwingen waarvan minister Veerman veel verwacht, is de pulskor; een vistuig waar met elektriciteit wordt gewerkt om vis op te schrikken en te vangen. Het gebruik van de pulskor scheelt aanzienlijk in brandstof. „Op stenige gronden in de zuidelijke Noordzee is dat vistuig echter niet bruikbaar“, merkt Marijs op, „en ook al zou dat wel zo zijn, dan kan de vloot niet zomaar op een nieuw systeem overstappen. Dat vergt grote investeringen.“

Of veel Zeeuwse visserijbedrijven het bijltje erbij neer zullen leggen, waagt vismijndirecteur Lokerse overigens te betwijfelen. Voorzover hij weet, staat één schip op de rol voor de komende saneringsronde, de Vlissingen 6 van P. de Ridder. De sitiuatie in het noorden is volgens Lokerse ernstiger, waar scholvisserij het belangrijkst is. „In de zuidelijke Noordzee wordt meer op duurdere soorten gevist zoals tong en tarbot.“ Marijs nuanceert dat beeld. „Het gaat er uiteindelijk om hoeveel je na elke reis overhoudt.“

Acties

In Urk is al gezinspeeld op acties, zoals begin 2001. Vissers blokkeerden toen de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland, de haven van Delfzijl en het Noordzeekanaal bij IJmuiden. Zij protesteerden tegen sluiting van grote delen van de Noordzee om kabeljauw te sparen én omdat de in 2000 toegezegde compensatiegelden voor de fors gestegen olieprijzen nog niet waren uitbetaald. Marijs staat niet te springen weer tot acties over te gaan. „Van dat oliegeld hebben we niks in handen gekregen. Dat is aan allerlei projecten besteed, zoals onderzoek naar het elektrisch vistuig.“

Bron: Provinciaalse Zeeuwse Courant