Mevrouw Wiegman-van Meppelen Scheppink (ChristenUnie):

Voorzitter. Het kabinet is bezig in hoog tempo een groot aantal bezuinigingen in de zorg door te voeren. De bezuinigingen op de subsidies voor patiënten- en gehandicaptenorganisaties is er een van. Het budget wordt bijna gehalveerd. Het stoort mij dat de coalitiepartijen en de gedoogpartner de afgelopen weken weinig ruimte leken te bieden om hierover een goed debat te voeren. Het moest maar even snel afgedaan worden bij een debat over de jaarverslagen, terwijl het hier over de toekomst van belangenbehartiging gaat en over de versterking van de eigen kracht van mensen. Mijn boodschap is kort. Met de voorgestelde budgetten per organisatie worden de organisaties eigenlijk niet meer serieus genomen. Wanneer het kabinet meer van marktwerking verwacht, heeft dat tot gevolg dat er ook een sterke derde partij moet zijn die zich hard kan maken voor patiënten en gehandicapten tegenover zorgverzekeraars en zorgverleners. Kortgeleden is het proces van professionalisering van de PGO-beweging op gang gekomen, maar de patiënt lijkt nu de zwakste schakel in het systeem te worden. Graag hoor ik nog eens een uiteenzetting van de minister op dit punt.

Als de derde partij echt belangrijk is, kom ik maar tot één conclusie: deze bezuinigingsvoorstellen mogen niet worden doorgevoerd voordat er andere financieringsvormen worden gevonden en er een warme overdracht is naar gemeenten.

Het bestuursakkoord voorziet immers in een grootschalige decentralisatie van het participatiebeleid voor gehandicapten en chronisch zieken. Ondersteuning en begeleiding van lokale cliënten en hun lokale belangenbehartiging behoeven daardoor goede, niet-gefragmenteerde ondersteuning. De fractie van de ChristenUnie stelt dan ook voor om het VCP-programma, dat 3000 lokale belangenbehartigers traint en ondersteunt, in ieder geval grotendeels zijn subsidiebudget te laten behouden, in plaats van dit budget volledig te schrappen.

Van het voorgestelde vouchersysteem krijg ik de kriebels. Het doet mij te veel denken aan de administratieve rompslomp bij de projectaanvragen. Ik wijs graag op het voorstel van de organisaties zelf. Zij stellen een subsidiemethode middels premiefinanciering voor. Er is nog een ander voorstel, tot stand gebracht door 29 organisaties. Zij bieden een aantrekkelijk alternatief als het geld anders wordt verdeeld. Hoe kijken de minister en de staatssecretaris tegen deze voorstellen aan?

Ik zal de organisaties die het verdienen om voort te blijven bestaan niet stuk voor stuk noemen. De LFB heeft mazzel met de motie-Uitslag, maar er zijn veel meer organisaties die dezelfde mazzel verdienen. Per 2014 geldt het beleid dat er per specifieke aandoening of beperking aan slechts één organisatie subsidie kan worden toegekend, maar ik ben van mening dat familieorganisaties en cliëntenorganisaties wel degelijk andere belangen behartigen en naast elkaar bestaansrecht hebben.

Tot slot. Als het kabinet doorgaat op deze weg, hebben wij straks prachtige woorden op papier -- ik denk aan Bundel je kracht, samen sterk -- maar dan hebben wij een papieren zorgbeginsel en cliëntenwetten. Dan is er vrijwel geen mens meer om anderen te helpen, in hun kracht te zetten en op hun rechten te wijzen. Daarom sluit ik mij aan bij het voorstel van uitstel en een goed volledig debat in het najaar.