De heer Rouvoet (ChristenUnie) kan zich vinden in het standpunt van de staatssecretaris dat financiële of administratieve belemmeringen geen beletsel mogen zijn voor niet-geïndiceerden om met hun zieke partner in een verzorgingshuis te verblijven. Er is echter meer nodig dan een goed uitgangspunt, want met een vage term als «passend arrangement» die de staatssecretaris in haar brief gebruikt, kun je alle kanten op. Waarom wordt er bij huidige achterblijvers aangedrongen op indiceren, terwijl dit geen gevolgen heeft? Op zichzelf vindt de heer Rouvoet het niet onredelijk om voor het verblijf van een niet-geïndiceerde partner in een verzorgingshuis een privaatrechtelijke overeenkomst te sluiten. Om te voorkomen dat dit tot financiële problemen leidt, kan worden bepaald dat het bedrag dat de niet-geïndiceerde partner voor verblijf gaat betalen, de eigen bijdrage van de AWBZ niet overschrijdt. Kan de staatssecretaris op dit punt een harde toezegging doen?
Als het welzijn onderbelicht blijft bij extramuralisering, leidt dit tot verschraling van het pakket voor de thuiswonende zorgbehoevende burger. Dit kan ertoe leiden dat mensen bewust aansturen op intramurale zorg, omdat zij dan wel toegang hebben tot het welzijnspakket.