Arie Slob: De leden van de fractie van de ChristenUnie hebben met belangstelling kennis genomen van voorliggend wijzigingsvoorstel.

 

Voornoemde leden merken op dat het verlenen van een wettelijke schadeloosstelling in de rede ligt wanneer van overheidswege eigendommen van een bedrijf worden vernietigd. Daar waar nationaal en Europees beleid zo bepalend is voor de bewegingsruimte van een onderneming en in dit concrete geval voor de mate waarin een boer zijn vee tegen ziekte kan beschermen is er niet alleen sprake is van een bedrijfsrisico.

De centrale doelstelling van de wettelijke schadeloosstelling is daarom niet het vergroten van de meldingsbereidheid (zie MvT, p. 2), maar het doen van recht.

Om effectief beleid te kunnen voeren is meldingsbereidheid wel van essentieel belang en voornoemde leden zijn dan ook van mening dat het schrappen van het huidige kortingen-systeem een stap in de goede richting is. Ze hebben op dit punt echter nog wel enkele vragen.

 

De leden van de fractie van de ChristenUnie zijn ingenomen met het praktische gevolg van intrekking van het kortingensysteem, namelijk dat binnen en buiten de periode van een epi-demie geen onderscheid gemaakt hoeft te worden tussen wel en niet geruimde bedrijven. Iedere agrariër heeft zich, ondanks de omstandigheden, immers te houden aan wettelijke regels.

 

Het kortingensysteem was een negatieve prikkel waarmee een direct beroep werd gedaan op de eigen verantwoordelijkheid van de veehouder om bij de bedrijfsvoering de risico’s op besmetting zo klein mogelijk te houden en zoveel mogelijk bij te dragen aan de bestrijding van dierziekten. De leden van de fractie van de ChristenUnie zien meer in een positieve vorm van stimuleren, ervan uitgaande dat iedere boer zelf ook het belang van beperking van risico’s van dierziektebestrijding inziet. Ze vragen of de minister hiertoe ook mogelijkheden ziet.

 

Bij de vorige wijziging van de GWWD (27685, nr 5) is er door de leden van de fractie van de ChristenUnie tevens gevraagd in hoeverre er alternatieven denkbaar zijn waarbij, naast een sanctiesysteem, regels gelden die het bevorderen van het dierenwelzijn financieel belonen. De toenmalige minister van LNV gaf als antwoord: ‘Vanwege de omstandigheid dat ingevolge het Convenant financiering bestrijding besmettelijke dierziekten het thans in de GWWD neergelegde heffingensysteem de komende jaren niet zal worden geëffectueerd, is dit een zeer terechte vraag die echter direct betrekking heeft op het voorgenomen beleid neergelegd in het beleidsvoornemen dierenwelzijn, getiteld «Houden van dieren».Tevens wil ik wijzen op een wijziging van het Varkensbesluit die thans in voorbereiding is. Deze wijziging beoogt elementen in het Varkensbesluit weg te nemen, die in de praktijk een stagnerend effect blijken te hebben op de noodzakelijke investeringen in dierenwelzijn.’

Voornoemde leden vragen de minister de stand van zaken ten aanzien van dit antwoord uiteen te zetten. In hoeverre en op welke wijze wordt inmiddels het bevorderen van dierenwelzijn gestimuleerd?

 

Het afschaffen van het kortingensysteem laat, aldus de MvT (p. 3), onverlet dat het naleven van de veterinaire regelgeving noodzakelijk blijft. De handhaving hiervan zal gebeuren met behulp van bestuurs- en strafrechtelijke sancties. De minister geeft aan dat hiervoor voldoen-de instrumenten bestaan, welke gerichter zullen worden ingezet. De leden van de fractie van de ChristenUnie zien graag een completer overzicht van instrumenten dan nu in de Memorie van Toelichting staat vermeld. Daarbij vragen ze wat een gerichter inzet daarvan praktisch gezien inhoudt.