Met de begroting van Buitenlandse Zaken is de laatste begroting behandeld van dit jaar. Het zijn laatste loodjes die behoorlijk zwaar wegen. Normaal gesproken wordt er geen begrotingsbehandeling meer gepland in de laatste week voor het reces. Maar door de wisseling van de wacht bij Buitenlandse Zaken kwam dit beter uit. Jaap de Hoop Scheffer kon zo nog een aantal dingen zelf afhandelen en de Kamer kan met de nieuwe minister Bot de begroting voor volgend jaar bespreken. Het zou erg vreemd zijn om die begroting te bespreken met een minister die weg gaat.

De keus voor de laatste werkweek van het jaar is daarom logisch, maar ook een beetje ongemakkelijk. Het is eigenlijk te druk om ook nog een begroting te behandelen: de eerste termijn van de begroting Buitenlandse Zaken stond gepland op dinsdagavond om half negen. Het is (ver) na middernacht voor die eerste termijn is afgelopen. Woensdags gaat het dan verder aan het begin van de middag en dan wordt het ook weer behoorlijk laat. Want hoe ongelukkig het ook uitkomt, een begrotingsbehandeling is een belangrijke gebeurtenis die tijd vraagt.

Buitenlandse Zaken is altijd iets minder grijpbaar dan andere departementen. In veel gevallen wordt er gesproken over wenselijke en minder wenselijke ontwikkelingen die plaatsvinden op het wereldtoneel. Het gaat dan over de invloed die Nederland daarop kan uitoefenen, al of niet in EU-verband. En over de inzet die Nederland daarbij zou moeten hebben. Maar ontwikkelingssamenwerking, dat ook deel uitmaakt van dit departement, is juist weer heel concreet. Veel moties en amendementen van de Tweede Kamer liggen daarom op dit terrein.

Ik heb een amendement ingediend om het budget voor noodhulp te vergroten. Dit geld heeft de minister beschikbaar om te gebruiken in gevallen van acute nood, zoals een natuurramp of een plotseling oplaaiend conflict met alle nare gevolgen van dien. Het budget voor de noodhulp houdt op dit moment bepaald niet over. Natuurlijk heeft dit amendement een degelijke dekking, dat spreekt vanzelf.

Door alle drukte van de het werk in de Tweede Kamer en de voorbereidingen daarvoor is er thuis nog niet veel aan Kerst gebeurd. De kerstkaarten zijn geschreven en op de post gedaan, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ons huis is nog kaal en boomloos. In het gebouw van de Tweede Kamer staat al enkele weken een prachtig versierde kerstboom. De boom van dit jaar is ongeveer drie keer zo klein is als die van vorig jaar. Toen stond een enorme, twee verdiepingen beslaande, boom in de centrale hal van het parlement. Nu is het een redelijk bescheiden boompje dat op de eerste verdieping geplaatst is. Misschien heeft dat te maken met de onenigheid tussen Frans Weisglas, de voorzitter van het parlement, en het kabinet. Het kabinet wil dat de Tweede Kamer gaat bezuinigen, maar Weisglas zegt dat het Nederlandse parlement al één van de goedkoopste van de hele wereld is. Hij heeft zelfs gezegd dat het kabinet met zijn handen van het parlement af moet blijven en daarbij het woord ‘tengels’ in de mond genomen. Dat schoot de vice-voorzitter van het kabinet, Thom de Graaf, in het verkeerde keelgat. “Dat is geen parlementair taalgebruik”, brieste hij.

Toen ik dit hoorde, bedacht ik dat het maar goed is dat het reces (bijna) is aangebroken. Even ontspannen met een glaasje wijn onder de kerstboom, of die nu groot is of klein, kan geen kwaad om de zaken weer in het juiste perspectief te zien. Om opnieuw te bedenken waar het ook alweer echt om gaat: Kind ons gegeven en vrede op aarde. Toch niet zo’n slecht idee om ontwikkelingssamenwerking vlak voor Kerst te behandelen.