Datum:            26 april 2012

De heer Slob (ChristenUnie):
Voorzitter. Bijzondere tijden vragen om bijzondere daden. Zo zou ik de ontwikkelingen van de laatste dagen willen karakteriseren. Ik ben de tijd eerlijk gezegd een beetje kwijtgeraakt, maar volgens mij is het nu donderdagavond. Wat is er een verschil tussen de situatie van nu en die van afgelopen dinsdag. Daartussen zitten maar twee dagen. Ik ben vermoeid, maar ook dankbaar voor het resultaat dat uiteindelijk is bereikt. Ik heb in de korte tijd dat het resultaat bekend is al ontzettend veel reacties binnengekregen. Ik zeg erbij dat ik ook reacties heb gekregen van mensen die teleurgesteld zijn, maar ook van mensen die blij zijn dat er nu iets ligt. De laatste reactie die ik binnenkreeg was van postbode Martin, die blij was met het feit dat de politiek nu ook een keer heeft laten zien dat er resultaat wordt geboekt.

Deze crisis schreeuwde om een aanpak. Die aanpak -- ik heb hier vaak gestaan -- bleef lang uit, te lang. Maar nu is er in twee dagen tijd een crisisaanpak opgesteld die kan rekenen op een meerderheid in de Tweede Kamer. We gaan werken aan begrotingsherstel. Het is ontzettend hard nodig dat we dat gaan doen. Je kunt immers niet ongehinderd door blijven gaan met meer uitgeven dan er binnenkomt. Dat snapt iedereen. Rekeningen worden niet meer onverkort doorgeschoven naar de toekomst, want dat kunnen we niet uitleggen aan onze kinderen en kleinkinderen. Op terreinen waar dat nodig is en waarover we vaak hebben gesproken de afgelopen maanden, de arbeidsmarkt, de zorg en de woningmarkt, komt er eindelijk beweging. Ook hierbij kijk ik weer naar onze kinderen en kleinkinderen. Er kunnen hervormingen worden doorgevoerd waar de ChristenUnie al lang op heeft gewacht. We kunnen ook enkele correcties toepassen op het beleid van het kabinet-Rutte, waar we in de afgelopen anderhalf jaar tevergeefs tegen gestreden hebben. De minister-president weet dat. We hebben hem zelfs naar de Kamer gehaald voor de bezuinigingen op het passend onderwijs. Ik ben dankbaar -- dat zeg ik ook tegen VVD en CDA -- dat uiteindelijk die hobbel genomen is en dat die bezuiniging weg is. Wat is er gestreden voor het pgb. Het Plein stond helemaal vol met mensen. We kunnen nu ook op dat terrein winst boeken. De huishoudinkomenstoets behoorde tot de vervelendste kwesties van de afgelopen maanden. Met een heel krappe meerderheid is deze door de Eerste Kamer gegaan. Deze toets zou gezinnen echt treffen en uit elkaar halen. We hebben het kunnen corrigeren. Ik ben ook dankbaar dat de ingeboekte korting van 750 mln. op ontwikkelingssamenwerking weer uit de boeken is verdwenen.

Dit gezegd hebbende, blijft het zwaar. Het is een moeilijk pakket, ook voor ons. Maar we zullen waar het moet, in het parlement en daarbuiten, verdedigen wat we hebben gedaan. Het was namelijk onvermijdelijk. We konden het ons niet permitteren om nog langer in de stilstand te staan die Nederland niet verder zou helpen, maar waarmee Nederland juist achterop zou raken.

Ik sprak net over correcties. Ik maak van de gelegenheid gebruik om nog even een correctie toe te passen op mijn bijdrage van afgelopen dinsdag. Ik heb toen de wijsheid van Salomo gebruikt, waarbij ik citeerde uit Spreuken 10. Het was echter Prediker 10. Dat was ook Salomo, maar toch, voor een Bijbelvast iemand als ik is dat toch even publiek boetedoen. Diezelfde Salomo heeft ons nog meer wijsheden meegegeven, zoals: "Is men lui en steekt men geen hand uit, dan zullen de balken het begeven en het dak beginnen te lekken." Dat was toen van toepassing, maar ook nu nog. Ik herhaal: we kunnen ons geen stilstand permitteren. Stilstand is funest, voornamelijk voor jongeren in Nederland.

Deze week heeft Hare Majesteit de Koningin aan de minister-president en het demissionaire kabinet gevraagd, al datgene te verrichten wat zij in het belang van het Koninkrijk noodzakelijk achten.

Dat is een gebruikelijke formulering, maar er zit een diepe ernst in. Een kabinet dat demissionair is, heeft immers niet veel bewegingsvrijheid. In deze crisistijd is het echter belangrijk dat een kabinet, ook al is het demissionair en ook al is het een minderheidskabinet, wel de dingen kan doen die noodzakelijk zijn. Daarbij hoort de aanpak van de crisis op de eerste plaats te staan. Alleen daarom al ben ik dankbaar dat het gelukt is om in een heel korte tijd een meerderheid te organiseren die het kabinet nu de ruimte geeft om te doen wat in het belang van het Koninkrijk is.

Mijn fractie geeft het kabinet de ruimte om het stabiliteitspact 2012, dat er nu ligt, dat wij zelf hebben afgesproken in deze dagen, verder op te pakken. Er moet inderdaad iets gebeuren voor Brussel, maar wij hebben steeds gezegd: wij doen het niet voor Brussel, wij doen het voor de inwoners van dit land. Wij geven het kabinet de ruimte om toe te werken naar een begroting voor 2013. Daarover zal een nieuwe Kamer zich straks moeten buigen. Sommige partijen in de Kamer kijken daar al naar uit, want misschien wordt het allemaal anders. Dat zou inderdaad kunnen, want de kiezer zal spreken en hierover oordelen. Ik hoop dat deze partijen ook voldoende verantwoordelijkheidsbesef hebben om in te zien dat de afspraken die nu zijn gemaakt, wat rust in het land kunnen geven op de terreinen waarop dat nodig is. Misschien spelen af en toe wat gevoelens op over de wijze waarop een en ander de afgelopen dagen is gegaan. Dat kan ik mij best voorstellen. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar zelf ook in zo'n positie verkeerd en dat is niet altijd fijn. Laten wij echter de verantwoordelijkheid nemen om gezamenlijk te blijven optrekken, samen de schouders eronder te zetten en Nederland, waar mogelijk, verder te helpen.

Voor meer informatie: www.tweedekamer.nl.