De beschikbaarheid van orgaandonoren is voor veel mensen van levensbelang. Het is met name voor hen die op een orgaan wachten een groot probleem dat er niet genoeg orgaandonoren zijn. Dat kan en mag de politiek niet negeren. Met het oog op de evaluatie van de Wet op de Orgaandonatie hebben maatschappelijke organisaties voorgesteld het zogenaamde ADR-systeem in te voeren. Dat houdt in dat iedereen wordt aangespoord een antwoord te geven op de vraag of hij zich wil laten registeren als donor of die beslissing wil overlaten aan de nabestaanden. Iedereen die niet reageert, wordt geregistreerd als donor.

 

Niemand heeft recht op de organen van een ander. Het menselijk lichaam is geen eigendom van de samenleving of van de staat. Dat is ons uitgangspunt. Bij het overleg in de Tweede Kamer op 19 januari 2005 heb gezegd: “Het afstaan van organen moet een bewuste keuze zijn. Iedereen moet de mogelijkheid hebben om te zeggen: “Dit wil ik niet”. Het systeem van Actieve Donor Registratie bood op dat moment  nog onvoldoende waarborgen voor bijvoorbeeld analfabeten. Ik wil graag voor dit systeem stemmen, maar dan moeten we een instrument vinden om te voorkomen dat mensen tegen hun wil tóch als donor geregistreerd worden”.

 

De indieners van het voorstel hebben na dit overleg contact met ons gezocht. De noodzaak om te komen tot een verantwoord systeem dat meer duidelijkheid geeft over de keuze die mensen maken, was voor ons aanleiding om constructief mee te denken. Gaandeweg de gesprekken bleken de indieners bereid om aan al onze voorwaarden te voldoen. Dat betekent dat er nu een voorstel ligt dat recht doet aan ons uitgangspunt dat niemand recht heeft op de organen van een ander.

Er komt een startpunt waarop iedereen gevraagd wordt: wilt u orgaandonor worden of wilt u de beslissing overlaten aan de nabestaanden? Daarna wordt de keuze bevestigd en krijgt men twee keer de gelegenheid om de registratie te wijzigen. Vervolgens wordt iedereen bij elk bezoek aan het gemeentehuis waarbij de Gemeentelijke Basisadministratie wordt geraadpleegd – dus tenminste één keer in de 5 jaar, schriftelijk én mondeling geïnformeerd over de wijze waarop hij geregistreerd staat en over de manier waarop die registratie gewijzigd kan worden. Het is dus een misverstand dat men automatisch donor wordt. Er gaat een aantal keuzemomenten aan de registratie vooraf. Niemand wordt automatisch donor.

 

Daar komt nog een belangrijk punt bij. De ChristenUnie vindt dat nabestaanden betrokken moeten blijven bij de beslissing over orgaandonatie van de overledene. Op dit moment is er een wetsvoorstel onderweg naar de Tweede Kamer dat aan de betrokkenheid van de nabestaanden een einde maakt als er sprake is van een beslissing donor te worden. Dat vinden wij onjuist en daarom hebben wij als voorwaarde gesteld dat dit wetsvoorstel komt te vervallen. Ook deze voorwaarde is gehonoreerd en daarmee zijn al onze bezwaren weggenomen en kunnen we voor het ADR-systeem stemmen. Daarmee doen we géén principiële uitspraak voor of tegen orgaandonatie, maar zorgen we voor een goede wettelijke regeling. Dat is onze primaire taak als politieke partij. De principiële keuze voor of tegen orgaandonatie leggen we neer waar die thuishoort: bij de burger zelf. Dankzij de inbreng van de ChristenUnie is het nu mogelijk om minder vrijblijvend mensen te vragen hun keuze kenbaar te maken én is de positie van degenen die niet als orgaandonor geregistreerd willen worden veiliggesteld. 

 

 

 Donatie blijft daad van naastenliefde (persbericht 02-03-2005)