Bron: Nederlands Dagblad

Tineke Huizinga: ook zorgen voor structurele verbeteringen in tsunamie-gebied

door onze redacteur Gerard Beverdam

Uit de koffer van Tineke Huizinga rolde gistermorgen een bootje van bamboe, dat ze kocht in een tijdelijk dorp voor de slachtoffers van de zeebeving. ,,Ik zag een man die van bamboe waaiers en bootjes maakte, en die vervolgens zelf verkocht maar ook leverde aan verkopers in grotere Indiase plaatsen. Op die manier probeerde hij weer in z'n levensonderhoud te voorzien'', vertelt Tineke Huizinga, die vaststelde dat Indiërs vindingrijk zijn bij het zoeken van nieuwe kansen. ,,Over het algemeen waren de mensen blij met onze komst en straalden zie iets uit van 'we gaan er weer tegenaan'.''

Huizinga is de eerste Nederlandse parlementariër die afreisde naar het tsunami-gebied. Ze bezocht de zuidoostelijke Indiase provincie op uitnodiging van de christelijke hulporganisatie TEAR fund, die via enkele lokale partners in India actief is. Volgens het ChristenUnie-Kamerlid kloppen de berichten niet dat India geen hulp van buiten wenst. ,,Het is niet zo dat India hulporganisaties buiten de deur houdt. Wel doet de Indiase overheid er alles aan de hulp strak te coördineren. Zo heeft de regering in elke getroffen provincie een commissaris aangesteld voor de hulpverlening en wederopbouw.''

Alhoewel er sprake is van strakke aansturing, beoordeelt Tineke Huizinga dat systeem ,,alles bij elkaar genomen'' wel positief. ,,We hebben ook gezien hoe het mis kan gaan. Een dorp dat veel media-aandacht kreeg, was werkelijk platgelopen door hulporganisaties. Bij elk blokje huizen en tijdelijke onderkomens stonden borden van de betreffende hulporganisatie. Dat was op het gênante af. Dan is het goed dat in veel andere dorpen de overheid probeert vraag en aanbod op elkaar af te stemmen.''

De Indiase overheid heeft ook zelf regelingen ontwikkeld voor bijvoorbeeld getroffen vissersboeren. ,,Die krijgen een royale eenmalige uitkering'', vindt Tineke Huizinga, ,,maar niet genoeg om hun schulden af te lossen. Vissers met een wat grotere boot hadden vaak een hypotheek, terwijl de boot niet verzekerd was. Ook al krijgen ze nu een uitkering, dan nog lukt het niet het werk weer op te pakken.''

Die problematiek bepaalt het ChristenUnie-Kamerlid bij de vraag hoe het ingezamelde geld moet worden besteed. ,,Is het alleen voor directe hulpverlening of mag het ook worden gebruikt om structurele verbeteringen te bereiken? Mijn insteek is dat laatste. Er is immers ook veel afgeleide schade. Zo zijn er dorpen die niet direct getroffen zijn door de tsunami, maar indirect wel omdat ze bijvoorbeeld afhankelijk waren van de visserij in een bepaalde kustplaats. Of boeren die enorme schade lijden omdat de grond is verzilt.''

Ook die indirect getroffenen moet perspectief worden geboden, vindt Huizinga. ,,Er zijn in het Indiase gebied nu programma's die bijvoorbeeld chauffeurs opleiden of vrouwen een cursus aanbieden om naaister te worden. Op die manier wordt de bevolking minder afhankelijk gemaakt van bijvoorbeeld landbouw of visserij. Het levert een zekere spanning op wanneer hulpverleningsgeld hiervoor wordt gebruikt. Maar als je dan toch bezig bent, vind ik het goed dat ook de armsten in de regio worden geholpen.''

Huizinga was op ,,een interessant moment'' in India. ,,De Indiase overheid wil nu - drie maanden na de tsunami - met de noodhulp stoppen. Mensen zouden weer hun eigen geld moeten verdienen.'' Dat is volgens het Kamerlid echter lang niet voor iedereen mogelijk. ,,Ik noemde de vissers al. Sommige zijn financieel zo zwaar getroffen, dat ze nu geen nieuwe start kunnen maken. Hoe ga je daar als hulporganisatie mee om, zonder dat mensen afhankelijk van je worden? Dat is een lastig dilemma.''

Huizinga voorziet dat voor de verdere wederopbouw van de rampgebieden nog veel geld nodig zal zijn. Om die problematiek beter te kunnen plaatsen, was de reis ,,heel erg de moeite waard''. De premier van het eveneens getroffen Sri Lanka zei begin deze week dat eigenlijk zijn hele bevolking moet worden geholpen, omdat hij bang is voor spanningen wanneer alleen de tsunami-slachtoffers hun levensstandaard weten te verbeteren. ,,Dat is achteruit redeneren'', vindt Huizinga. ,,Juist wanneer een overheid die spanning ziet, is het haar verantwoordelijkheid programma's te ontwikkelen om ook de situatie van andere mensen te verbeteren.''

Tamil Nadu is een provincie die niet direct als toeristisch bekendstaat, hoewel er wel binnenlands toerisme is. Naar aanleiding van haar reis stelt Huizinga dat mensen die op vakantie willen naar de door de tsunami getroffen landen, die plannen niet moeten laten varen. ,,Daar ben ik heel praktisch in. Ik pleit niet voor ramptoerisme. Maar als een gebied weer goed toegankelijk is en voorzieningen beschikbaar zijn, moet je gewoon gaan. Veel mensen in de getroffen regio zijn immers volledig afhankelijk van het toerisme.''