De opstelling van het ambulancepersoneel in Amsterdam is exemplarisch voor de moeizame voortgang van het project C2000, dat als doel heeft te komen tot één nieuw digitaal communicatiesysteem voor zowel politie, brandweer, ambulancediensten als de marechaussee. Eerdere ervaringen in de proefregio's Zuid-Limburg en Amsterdam gaven ook al reden tot grote zorg, zo maakte het televisieprogramma 'Zembla' in januari duidelijk. In Amsterdam lag het communicatiesysteem C2000 zelfs dagenlang plat.

Minister Remkes van binnenlandse zaken bagatelliseert tot nu toe de problemen. Hij spreekt in termen van 'kinderziektes' en 'twee passen vooruit, één stap terug'. Volgens hem zijn de problemen in de proefgebieden vooral te wijten aan een gebrek aan deskundigheid over de nieuwe apparatuur bij de gebruikers. De vraag is of minister Remkes zich zo gemakkelijk van de geconstateerde problemen kan afmaken.

Het project C2000 is het point of no return allang gepasseerd. De bijna honderd verschillende analoge communicatiesystemen die de gescheiden hulpverleningsdiensten nu gebruiken, zijn in de sommige gevallen zo sterk verouderd dat er zelfs geen reserveonderdelen beschikbaar zijn. Alle hulpdiensten hebben gezamenlijk fors geinvesteerd in één nieuw digitaal communicatiesysteem. Een groot deel van de voor C2000 benodigde zendmasten is al gebouwd.

Maar we hebben het over veiligheid, en daarom kunnen we het ons niet permitteren met een gebrekkig systeem van start te gaan. En daar zit op dit moment de grootste zorg. In de proefregio's Zuid-Limburg en Amsterdam was de radiodekking van C2000 beperkt. Door die bevindingen zijn er inmiddels nieuwe berekeningen over het bereik uitgevoerd voor heel Nederland. Er zijn minimaal twintig locaties waar de gegarandeerde dekking mogelijk niet gehaald zal worden. Hierdoor zullen er extra technische voorzieningen moeten worden getroffen. De geschatte (extra) kosten bedragen rond de zes miljoen euro. Als het om de radiodekking gaat is het bereik binnenshuis ook zorgelijk. Vanwege het ontbreken van binnendekking, bij voorbeeld in kelders, kunnen hulpverleners in de problemen komen.

De minister heeft aangegeven dat het allang bekend was dat C2000 alleen radiodekking 'buitenshuis' garandeert. Dat kan zo zijn, maar dit levert in de praktijk problemen op die de minister niet op een dergelijke formalistische wijze kan afdoen. Bij veiligheid kunnen we ons geen missers veroorloven. Dat heeft het ambulancepersoneel in Amsterdam goed begrepen. Datzelfde kan gezegd worden van de problematiek rond locaties met veel publiek, zoals voetbalstadions, winkelcentra, tunnels, ondergrondse parkeergarages, metrostations. Bij een incident is een goede communicatie tussen hulpverleningsinstanties absoluut noodzakelijk. Pas als het hele systeem geïmplementeerd is zal duidelijk worden of ook daar voldoende radiodekking aanwezig is. Daar komt nog een financieel probleem bij. Particulieren die eigenaar zijn van een locatie waar aanvullende maatregelen getroffen moeten worden, zijn verantwoordelijk voor de kosten van de C2000-dekking, is nu het verhaal.

Volgens Remkes zijn er dertig van die publieke locaties, maar hij sluit niet uit dat dit er uiteindelijk enkele honderden zullen zijn. En omdat het naar alle waarschijnlijkheid om forse investeringen zal gaan, veroorzaakt dat vast de nodige ophef. Met C2000 beginnen zonder dat dit afdoende te regelen, is vanuit veiligheidsoverwegingen geen optie.

Naast problematische radiodekking zijn er onder meer nog moeilijkheden met de software van de nieuw op te richten geïntegreerde meldkamers, met het nieuwe alarmeringssysteem van de brandweer en de koppeling van de bestaande lokale communicatiesystemen aan C2000. Ook heeft C2000 een te beperkte datacapaciteit. De wensen en ook de mogelijkheden zijn door de opkomst en het gebruik van internet een stuk groter geworden. Deze sector zou gediend zijn met het direct uitwisselen van real-time informatie (van bv camerabeelden) door verschillende participanten. Dat geeft direct het dilemma van C2000 aan. De voortschrijdende techniek op communicatiegebied zet de uitgangspunten en mogelijkheden van C2000 in een heel ander daglicht, dan begin jaren negentig het geval was toen C2000 werd opgezet.

Remkes moet nu doorgaan met C2000. Er is geen weg terug meer. Maar hij moet de problemen niet bagatelliseren. De gebreken die bij de invoering aan het licht zijn gekomen moeten nu tijdig en adequaat worden weggewerkt. Dat zal veel (extra) geld gaan kosten. Het waarborgen van de veiligheid van hulpverleners en de burgers die bij calamiteiten van de hulpverlening afhankelijk zijn, moet daarbij vooropstaan.