André Rouvoet gaat ervan uit dat het bekend is dat zijn fractie een voorstander is van een zeer stringent kansspelbeleid en dat zij de kansspelen drastischer zou willen terugdringen dan volgens het beleid van de minister. Het liefst zou zij om gokversla-ving tegen te gaan kansspelen geheel willen laten verbieden.

De heer Rouvoet staat wel positief tegenover de wijzigingen in de uitgangspunten van het beleid, want van de kanaliseringsgedachte gaat het beleid steeds meer in de richting van terugdringing en beperking. Hij heeft nog wel twijfels en vragen over de invulling van het kansspelbeleid, waarbijveel afhangt van het resultaat van het meerjarige onderzoek naar gokverslaving, dat overigens volgens deskundigen nog niet eens gestart zou zijn. Wat is de stand van zaken op dit punt?

Uitbreiding van het casino-aanbod zal volgens het kabinet tot meer gokverslaving lei-den, maar dit geldt volgens de heer Rouvoet ook voor de reclame voor casino’s en gokauto-matenhallen. De monopoliepositie voor Holland Casino verdraagt zich naar zijn mening op generlei wijze met een actief reclame- en wervingsbeleid, want daardoor vervaagt het onder-scheid met commerciële bedrijven. Hij vreest net als de heer De Wit dat de monopoliepositie voor het Europese Hof niet meer te rechtvaardigen is met de oorspronkelijke motieven en hij steunt dan ook diens pleidooi voor een algeheel verbod op reclame voor kansspelen. Hij is het niet eens met de heer De Vries dat hiervan in zekere zin een kanaliserende werking van de speelzucht kan uitgaan, hijziet veel meer in een strak handhavingsbeleid om illegale kansspe-len terug te dringen. Er is in het jaarverslag van het College van toezicht over 2002 verzocht om het vaststellen van beleidsregels voor promotionele activiteiten. Zijn deze inmiddels opgesteld?

Verder sluit de heer Rouvoet zich eveneens bijde heer De Wit aan op het punt van de speelautomaten in de horeca en de gokhallen. Klopt het bericht in het manifest van hulpver-leningsdeskundigen en –instellingen dat er nog steeds gokautomaten voorkomen in laag-drempelige inrichtingen waar die niet meer toegestaan zijn? En wil de minister reageren op de concrete aanbevelingen als dit manifest hem eenmaal heeft bereikt, zoals een verplichte risicoanalyse vooraf bijvergunningverlening voor nieuwe kansspelen en aandacht voor speci-fiek verslavende elementen? Waarom wil de minister een proef met interactieve kansspelen op internet? Is dit niet hoe dan ook een uitbreiding van het toch al grote aanbod, zodat het in strijd is met de uitgangspunten van het beleid? 

De heer Rouvoet vindt toepassing van een «nee, tenzij»-beleid voor promotionele kansspelen prima, maar dan wel strikt en met een actieve opstelling van het openbaar ministerie. Heeft de minister zicht op de vergunningen die in dit verband zijn verleend? En wil hij, als het niet mogelijk blijkt om de inbelspelletjes te betrekken bij het meerjarige onderzoek naar gokverslaving, een apart onderzoek laten instellen? De verslavende werking van deze spelletjes lijkt de heer Rouvoet evident. Ten slotte sluit hijzich aan bijde vragen over de nieuwe systematiek voor het toezicht.