Bron: Nederlands Dagblad

door onze redacteur Piet H. de Jong

Alle voorspellingen over ontkerkelijking en secularisatie ten spijt staat religie weer in het brandpunt van de politieke arena. Die constatering deed Ed d'Hondt als voorzitter van het bestuur van de 'stichting parlementaire geschiedenis'. In de oude arena van de Tweede Kamer presenteerde zijn stichting het jaarboek God in de Nederlandse politiek aan Kamervoorzitter Frans Weisglas. Weisglas onderstreepte de actualiteit van het boek met een verwijzing naar het feit, dat in 1998 38 procent van de Kamerleden de eed aflegde, de rest de belofte. In 2002 legde 54 procent de eed af, een jaar later waren de percentages eed/belofte precies gelijk (50-50). De Kamervoorzitter haalde enkele debatten aan waarin geloof een belangrijke rol speelde. Met instemming haalde hij minister Zalm (Financiën) aan die, op aandrang van de SGP, zich ervoor beijverde dat het randschrift met het 'God zij met ons' op het twee euro muntstuk behouden bleef. Behalve historische redenen is het ,,goed dat de regering rekening houdt met minderheden, zeker als hun wensen niet ten laste gaan van anderen''. In die opvatting kon Weisglas zich goed vinden omdat er een ,,geloof uit spreekt in de oerkracht van onze democratische rechtsstaat''. Hij sprak de hoop uit dat bij toekomstige onvermijdelijke debatten over geloof, religie en scheiding van kerk en staat die houding zal overheersen.

Hoofdspreker bij de boekpresentatie was André Rouvoet van de ChristenUnie. In een stevig gekruid betoog spaarde hij de 'Verlichtingsfundamentalisten' niet. Hij had z'n collega's van D66 van te voren al gewaarschuwd dat hij ze onder handen zou nemen. Het recente debatje in het parlement over 'Intelligent Design' bestempelde hij vanuit een oogpunt van ,,parlementair democratische mores en respectvol met elkaar omgaan als een treurig dieptepunt''. De een na de ander, aangevuurd door D66'er Bert Bakker, maakte het geloof in de door God geschapen wereld belachelijk. ,,Bij een aantal democraten kwam de eigen waarheidspretentie onder het dunne vernislaagje van tolerantie vandaan.'' Rouvoet zag het als de ,,geloofsbelijdenis van de elite van de 'verlichting', en alle simpele zielen die nog in de duisternis van een eenvoudig geloof in de Schepper wandelen wisten weer dat ze van de kerk van de Verlichting niet veel meer te verwachten hebben dan dédain en op z'n best meewarigheid.''

Ook zijn collega van de VVD, Ayaan Hirsi Ali, die in het jaarboek wederom de aanval opent op het onliberale standpunt bijzondere scholen te blijven steunen, nam Rouvoet op de korrel. Gezeten op de eerste rij moest Hirsi Ali aanhoren dat wanneer zij kinderen op school de keus voorlegt tussen Allah en de Grondwet ze religie gelijkstelt aan fundamentalisme. ,,Daarmee maakt ze van politieke democratie een rivaliserende antigodsdienstige levensbeschouwing'' en toont het Kamerlid volgens Rouvoet zichzelf een dogmatische aanhanger van de Verlichtingsleer. Rouvoet erkende dat in de naam van religie, ook het christendom, in het verleden veel kwaads is verricht. Dat is geen reden, betoogde hij, om een christelijk geïnspireerde politiek als een ontoelaatbare inbreuk op de scheiding van kerk en staat te beschouwen. Met woorden van Ghandi hield hij zijn critici voor: ,,Wie religie en politiek van elkaar wil scheiden, heeft van beide niets begrepen.''