Datum:            20 maart 2012

De heer Slob (ChristenUnie):
Voorzitter. Op 26 oktober 2010 sprak de minister-president -- hij zal het nog weten -- in de Kamer zijn regeringsverklaring uit. Hij maakte zich toen de woorden eigen van zijn "liberale betovergrootvader", Cort van der Linden, die in 1913 bij het aantreden van zijn kabinet had gezegd: "[…] den aard van het Kabinet zal men toch tenslotte moeten beoordelen naar zijn wezen en niet naar den schijn." Ik moest vanmiddag aan deze woorden terugdenken toen ik de minister-president op de televisie hoorde zeggen dat het vertrek van het Kamerlid Brinkman uit de PVV-fractie geen gevolgen had voor de gedoogconstructie die zijn kabinet was aangegaan. Waarom houdt de minister-president de schijn omhoog dat er aan het wezen van het kabinet na vandaag niets veranderd is? Iedereen die kan rekenen -- de heer Van Haersma Buma heeft een voorbeeld gegeven -- weet dat het zetelaantal van VVD, CDA en PVV na vandaag op 75 blijft steken. Het kabinet met zijn gedoogpartner is zijn meerderheid kwijtgeraakt. Welke conclusies verbindt de regering daaraan?

Het moment dat dit gebeurt, is saillant. Juist vandaag -- ook anderen hebben daaraan gerefereerd -- presenteerde het CPB nieuwe economische cijfers. Ons land zit in een zware crisis. De werkloosheid stijgt, het begrotingstekort en de staatsschuld nemen fors toe, de woningmarkt zit echt muurvast en de bouwsector zucht onder de gevolgen van de crisis. Hervorming van de woningmarkt is cruciaal, en dat geldt ook voor de zorg en de arbeidsmarkt. Het kabinet is met de gedoogpartner al meer dan twee weken bezig een crisisaanpak te formuleren. Vanaf vandaag is de meerderheid onder dat overleg weggevallen.

Voorzitter. Nu komt het er meer dan ooit op aan, en dat zeg ik, via u, voorzitter, ook tegen de minister-president. In de afgelopen weken is de regering voortdurend weggedoken voor een echt inhoudelijk open debat met het parlement over de aanpak van de crisis. Ik herinner me nog het debat dat we inmiddels alweer bijna drie weken geleden hadden over de aanpak van de werkloosheid. Er was geen beweging in te krijgen. Alles werd richting het Catshuis geschoven.

Van het kabinet, en in het bijzonder van de minister-president, die als primus inter pares een belangrijke rol heeft in het kabinet, wordt nu gevraagd om echt leiderschap te tonen. Dat is men ook verplicht aan al die mensen die hun baan zijn kwijtgeraakt of wier baan nu nadrukkelijk op de tocht staat. Er rust dus in deze tijd van crisis een zware verantwoordelijkheid op de schouders van de minister-president, maar -- dat zeg ik er eveneens bij -- ook op die van alle fracties in het parlement, om de politieke instabiliteit, die fnuikend werkt op de aanpak van een crisis, niet verder te vergroten. Daarom zeg ik tegen de minister-president: weg nu achter de hekken van het Catshuis, want de meerderheid die u daarvoor had, is weggevallen! Kom zo spoedig mogelijk -- die ruimte wil mijn fractie in deze tijd van crisis nog wel bieden -- als kabinet met voorstellen om de crisis aan te pakken, om de werkloosheid te bestrijden, om de banen te behouden en zoek draagvlak daarvoor in het parlement. Dan zal ook blijken of dit minderheidskabinet met zijn beleid nog voldoende draagvlak heeft om de crisis aan te pakken. Dat zal moeten blijken op de plek waar dat hoort: hier in de Kamer.

Voor meer informatie: www.tweedekamer.nl.